Доктор Џемиле Берат ќе остане запишана во историјата како првата Ромка која завршила Медицински факултет во Скопје. Нејзината приказна и животен пат ја мотивирале да ја напише книгата „Мојот сон“, која има за цел да биде инспирација за другите да ги остварат своите соништа.
Во интервјуто, д-р Берат открива дека книгата ја напишала во најтешките моменти, по смртта на нејзиниот сопруг. „Книгата што ја напишав, а ја пишував додека ми беше најтешко кога почина мажот ми, има неколку причини. Првата е да оставам траг некој, втората е да заблагодарам на некој начин за поддршката што ми ја даде мајка ми и брат ми“, споделува таа.
Една од основните причини за пишувањето на книгата е да биде мотивирачка за сиромашните деца и интелектуалците, покажувајќи дека можат да успеат ако сакаат, затоа што и таа успеала. „Втората причина за да ја напишам книгата е да биде мотивирачка за сиромашни деца, за интелектуалци, да видат дека можат да успеат, само ако сакаат затоа што јас успеав“, вели д-р Берат.
Исто така, д-р Берат сака да го промени мислењето на неромите за Ромите, нагласувајќи дека Ромите се најголемото светско малцинство и дека треба да бидат прифатени и разбрани. „И на крај многу сакам, барем малку, да го променам мислењето на неромите за Ромите кои што живеат низ светот затоа што Ромите се најголемото светско малцинство, да го променат своето мислење, да бидат малку повеќе прифатени, разбрани“, додава таа.
Иако д-р Берат се соочила со дискриминација, таа останала доследна и храбра, работела чесно и професионално, и никогаш не се срамела од своето ромско потекло. „И уште една работа да очекуваат дека ќе бидат дискриминирани, затоа што јас тоа го осетив на своја кожа, меѓутоа да останат доследни и храбри, да бидат со исправена глава, само да учат, да си ја работат чесно и професионално работата и да не се срамат затоа што се Роми туку напротив, да кажуваат и да се горди со тоа“, потенцира д-р Берат.
Во текот на својот живот, д-р Берат се соочила со многу стереотипи и предрасуди, но пораснала во средина каде што се негувале меѓунационалните и меѓучовечките односи. По распадот на Југославија, дискриминацијата станала поизразена, но таа никогаш не дозволила да биде понижена, знаејќи колку вреди. „Јас пораснав во една средина каде што се негуваат меѓунационалните и меѓучовечките односи. Меѓутоа кога се вработив, кога веќе немаше Југославија е тогаш го почувствував тој удар, таа дискриминација, цело време за моето работење јас го чувствував тоа, меѓутоа си ја работев работата професионално и не дозволив да ме понижат затоа што знаев колку вредам“, вели таа.
Денес, д-р Берат верува дека ситуацијата е подобрена и дека има повеќе образовани Роми, што го олеснува патот на следните генерации. „Денеска мислам дека е подобра ситуацијата, дека не е веќе така, повеќе има образовани деца, образовани луѓе меѓу нас Ромите. Ние имаме и доктори сега, адвокати, инжинери, компјутерџии, така што полесно е кога човек не е сам, а јас тогаш со сопругот бевме сами“, објаснува таа.
Најголемиот успех на д-р Берат е нејзиното семејство. Таа има син и ќерка, и двајцата факултетски образовани. Нејзиниот син е првиот доктор на науки, доктор на политички науки, Ром, кој има само 36 години. „Мислам дека мојот најголем успех е моето семејство. Јас имам син и ќерка кои се факултетски образовани. Синот ми е првиот доктор на науки, доктор на политички науки, Ром, а има само 36 години“, завршува д-р Берат.
