Активностите на човекот доведоа до последици кои повеќе не се само прашање на неговото директно негативно дејство, туку станаа толку големи што допираат до речиси недопрени делови од природата. Истражувањето спроведено од научници покажа дека десетици потоци и реки лоцирани во најоддалечените делови на Алјаска ја губат својата кристално чиста сина боја.
Имено, за време на летот над оваа област, истражувачите забележале дека колку повеќе се движат кон северниот дел на Алјаска, реките и потоците добиваат портокалова боја. Како што објаснија, промената на бојата може да биде резултат на минерали кои се изложени на топење на вечниот мраз, чиј главен двигател се климатските промени.
Да појасниме, вечниот мраз е земја која е во замрзната состојба најмалку две години по ред, а има и такви кои траат стотици и илјадници години. Освен првата поврзаност со мразот, може да содржи и органска материја, односно остатоци од растенија и животни, штетни стакленички гасови и друго. Во моментот на неговото растворање овие гасови се ослободуваат, нивото на водата се зголемува, промените на постоечките водни текови и нивното загадување…
Како што претходно беше споменато, променетата боја на реките и потоците може да значи токсично загадување, што директно влијае на квалитетот на водата за пиење. Покрај тоа, може да ја спречи миграцијата на рибите во мрестилиштето, што дополнително доведува до проблеми со исхраната бидејќи риболовот е многу важен извор на храна во овие области. Треба да се истакне дека циркулацијата на водата во природата може да предизвика и загадување на други живеалишта и екосистеми.
Еден од научниците рече дека бојата на реката е променета, толку голема што може да се види од вселената. Заради специфичната боја, се вели дека овие реки изгледаат како да се ‘рѓосани.
Ако се изнесе хипотезата дека овие промени настанале поради топењето на вечниот мраз, објаснувањето е следново. Заробените минерали, металните руди, за време на растворањето и нивното ослободување, доаѓаат во контакт со кислород и вода, што доведува до дополнително ослободување на киселини и метали.
Овие области на Алјаска се речиси недостапни за луѓето, а единствениот начин да им се доближи е со хеликоптер. Поради својата позиција која го спречува лесен пристап до истражувањата, научниците засега остануваат на претпоставки, нагласувајќи дека е потребна повеќе работа за подобро разбирање на проблемот, но и за да се разбере дали овие деградирани реки и потоци може да се вратат во првобитната состојба.
Оваа анализа беше спроведена од истражувачки тим од повеќе институции, меѓу кои Универзитетот во Калифорнија, Геолошкиот институт на САД и други, а целото истражување беше објавено во списанието Communications earth & ambient.
