Можете да го поставите проблемот и на следниов начин, вели веб-страницата Quora – сите имаме филтри во нашите глави. Запомнете го филтерот за кафе. Кога прашокот го притиска филтерот и кога топла вода се прелева врз него, она што полека се впива е совршено кафе. Истото се случува и со нашите мисли што се појавуваат, а она што излегува се нашите зборови. Меѓутоа, кога мислите ќе дојдат во умот, тој одлучува – во ред е да се каже, да се помине или не – да не се каже.
Но, еве ја финтата. Веројатно имате преактивен филтер. И поради тоа, ништо не поминува низ него. Тоа е како да имате филтер за кафе, а да немате кафе. Филтрирате премногу мисли.
Оваа теорија доаѓа од книгата на Бред Блантон, „Радична чесност“. Еве што вели тој: „Кога се воздржувате во општеството и не кажувате што чувствувате или мислите, тоа е како да сте заклучени во затвор. Колку подолго сме во тој затвор, толку побрзо одбиваме.“ Кога сте „во сопствениот затвор“ предолго, толку многу филтрирате што повеќе не верувате дека имате нешто паметно да кажете. Не е ли тоа сурово?
Што можеме да направиме во врска со тоа? Кажете што ви е на ум! Она што би го рекле нашите стари луѓе – „Што ви е на ум, на пат!“ Еве една едноставна вежба што можете да ја правите кога сте сами.
Прво, пронајдете место каде што никој не може да ве чуе. Како што е спална соба или автомобил. Сега сте сами со вашите мисли. Дозволете им на вашите мисли да течат. И она што треба да направите е да КАЖЕТЕ СÈ што ви паѓа на ум. Буквално сè.
Ќе биде чудно и ќе се најдете себеси како се филтрирате, дури и кога сте сами, но запомнете, вие сте сами, никој не може да ве чуе, затоа кажете го она што го мислите. Поентата е дека вашиот филтер е толку силен и крут што треба да го олабавите, да го ослабите. За да поминат повеќе зборови низ него, за да не ги чувате внатре. Целта не е да бидете брборечки, туку да не бидете затворени во затворот на сопствените мисли и чувства.
Поминете 5 минути правејќи ја оваа вежба секој ден. И ќе стане полесно како што зборовите течат сами по себе. Можете исто така да отидете на „следното ниво“ со снимање на вашиот глас. Ова ќе ве направи уште посвесни за себе бидејќи се чини дека некој ве слуша и затоа е пореално. Но, сепак сте сами и нека биде транзиција помеѓу разговорот со себе и со некој друг. По вежбите, ќе го сакате вашиот глас и ќе ви биде тешко да молчите во општеството. Самодовербата доаѓа од нас самите, затоа ајде да работиме на тоа.
