61-минутниот документарец што започнува да се прикажува денеска на Max е соработка на пејачката-актерка Селена Гомез и политичката активистка Стејси Абрамс. Филмот е уметничка прослава на храбри, смели жени кои не молчеа кога на општеството му требаше поттик.
Во регресивно време кога жените гледаат дека може да ги изгубат правата, режисерката Кристи Џејкобсон и продуцентите ги ставаат во центарот на вниманието женските уметници кои ги поместија работите.
Од застапувањето на гласните граѓански права на Нина Симон за време на бурните 1960-ти до Бикини Килс кои промовираат индивидуализам во мизогинистичките „Girls Gone Wild“ 1990-ти, во филмот се претставени клучните фигури додека колаж од современи изведувачи како Били Ајлиш, Оливија Родригез и Megan Thee Stallion ги користат нивните платформи за да протестираат против актуелните неправди поврзани со репродуктивните права.
Нагласени се пркосните пејачки кои се во првите редови на кампањите за човекови права во текот на 20-от и 21-от век, вклучувајќи ги отворените напори на Мадона при кризата со СИДА-та и притисокот на Мелиса Етериџ за ЛГБТИ+ еднаквост.
Се споменуваат хип-хоп артистките Квин Латифа и Солт-н-Пепа, како и уникатните придонеси на Дона Самер, Чака Кан и Трејси Чепмен. Изложувањето на расната пристрасност на кантри музиката на Мики Гајтон е еден од најмоќните сегменти.
Пионерите како Лорета Лин што ја поддржуваа контролата на раѓањето во контроверзната песна The Pill и Хелен Реди која ги освои топ листите со I Am Woman потсетуваат на движењето за ослободување на жените од 1970-тите. Нагласено е и уникатното однесување на Линда Ронштад и Доли Партон, кога тие избраа да бидат токму онакви какви што се во музичкиот бизнис.
Исто како што Алиша Кис ги охрабри жените да скандираат „Ние сме тука“ на Националниот женски марш во 2017 година во Вашингтон, жените кои одбиваат да молчат го водат овој изборен циклус во САД.
„Не се враќаме назад“, гласно прогласуваат тие и како што е прикажано во овој повик за акција, тие се бестрашни и моќни.
