По долго боледување, српскиот писател и преведувач Давид Албахари почина денеска, во Ургентниот центар во Белград на 75-годишна возраст, соопшти семејството. Албахари е роден 1948 година во Пеќ, во 1973 година ја објави својата прва книга, збирка раскази „Семејно време“, во издание на Матица Српска од Нови Сад. Истиот издавач го објави неговиот прв роман „Судијата Димитријевиќ“ (1978).
Објавил повеќе романи „Цинк“, 1988; „Кратка книга“, 1993 година; „Снешко“, 1995 година; „Мамка“, 1996 година; „Црнила“, 1997, 2008; „Гец и Мајер“, 1998; „Светски патник“, 2001 година; „Пијавици“, 2006 година; „Лудвиг“, 2007 година; „Брат“, 2008 година; „Ќерка“, 2010 година; „Контролен пункт“, 2011 година, „Животинско царство“, 2013 година; збирка раскази „Обични приказни“, 1978; „Опис на смртта“, 1982 година; „Фрас во шупата“, 1984 година; „Едноставност“, 1988 година; „Наметка“, 1993 година; „Избрани приказни“, 1994 година; „Невообичаени приказни“, 1999 година; „Друг јазик“, 2003 година; „Сенки“, 2006 година; „Секоја вечер во друг град“, 2008 година; „Мали приказни“, 2013 година; „Пропуштена можност“, 2013 година; „21 приказна за среќата“, 2017 година, како и книги со есеи „Препишување на светот“ (1997), „Товар“ (2004), „Дијаспора и други работи“ (2008) и „Луѓе, градови и други работи“ ( 2011).
За збирката раскази „Опис на смртта“ ја добил наградата Андриќ. Романот „Мамка“ ја доби наградата на Нин за најдобар роман во 1996 година, како и наградата на Националната библиотека на Србија, Балканика и Мост-Берлин. Книгата со приказни „Секоја ноќ во долгиот град“ ја доби наградата за книга на годината на Витал.
Заедно со Душан Петричиќ ја објави книгата за деца „Ема и ежот што исчезнува“ (2008). Заедно со Жарко Радаковиќ ја објави „Книгата за музиката“ (2013).
Во периодот од 1973 до 1994 година работел во редакциите на повеќе белградски и новосадски списанија и издавачки куќи – Видици, Књижевна реч, Писмо, Култура Истока, Политика, Мезуза, едиција Прва книга Матица српска. Неговите книги се преведени на дваесет и еден јазик.
Тој има преведено голем број книги, приказни, песни и есеи од многу американски, британски, австралиски и канадски писатели, меѓу кои и Сол Белоу, Владимир Набоков, Маргарет Атвуд, Исак Башевиќ Сингер и Томас Пинчон. Ги превел и драмските текстови на Сем Шепард, Керил Черчил и Џејсон Шерман.
Член е на САНУ, Српскиот ПЕН центар и Српското книжевно друштво. Од есента 1994 до 2012 година живеел во Калгари, Канада. Од 2012 година живеел во Белград.
