Благодарение на иницијативите во Мароко, бројот на птици се зголеми на над 500 единки. Заштитата на живеалиштата во Националниот парк Сус-Маса му овозможи на ибисот да се врати и да преживее, што претставува голем успех во зачувувањето на природата. Преостанатата дива популација на северниот ќелав ибис првенствено се наоѓа во Мароко, каде иницијативите за зачувување го стабилизираа нивниот број.
Воспоставувањето на Националниот парк Сус-Маса на западниот брег на Мароко во 1991 година ја обезбеди потребната заштита за живеалиштата за размножување и хранење на овие птици. Истражувачка програма, започната во 1994 година, го следеше видот, што доведе до значително закрепнување. Меѓународната унија за зачувување на природата (IUCN) го намали статусот на видот од „критично загрозен“ на „ранлив“.
Иако популацијата во Мароко отсекогаш напредувала, овој вид исчезнал одамна од европскиот континент. Проектите за повторно воведување на северниот ќелав ибис во Европа сега почнуваат да даваат резултати.
Еден од најзначајните напори за повторно воведување е во Шпанија, каде што програмата во Андалузија успешно ги врати птиците во дивината. Програмата, која започна во 2004 година, помага да се врати истиот вид во јужна Европа.
Во Австрија и Германија, биологот Јоханес Фриц води проект во кој птиците следат мал авион за да ги научат патиштата за миграција.
Иако напорите за зачувување донесоа одреден успех, северниот ќелав ибис сè уште се соочува со неколку предизвици. Заканите како што се ловокрадството, пестицидите и климатските промени продолжуваат да го загрозуваат нивниот опстанок.
Само во 2023 година, ловокрадството е одговорно за загубата на 17 отсто од птиците преселници во Европа. Исто така, климатските промени ги принудуваат ибисите да ги приспособат нивните модели на миграција, а времето на нивното патување мора да се промени за да одговара на новите услови и околина.
Извор: Индекс.хр
