Археолозите веќе подолг период се обидуваат да ја откријат причината за широко-отворената уста на мумифицираната жена која живеела предо колу 3500 години. Сега веројатно го имаат и одговорот – таа починала во агонија, а нејзиниот израз на лицето е последица на изненадниот ригор мортис.
„Вриштечката мумија“, како што колоквијално се нарекува е откриена во 1935 година во древен сандак под гробницата Сенмут, важен архитект за време на владеењето на фараонката Хатшепсут.
Таа не е единствената која била таму погребата бидејќи археолозите на локалитетот во близина на Луксот откриле и одаја во која била погребата мајката на Сенмут, Натнуфер.
„И покрај тоа што името не ѝ е никаде запишано, најверојатно била близок член на семејството, биле е погребана блиску до останатите членови“ наведува д-р Сахар Салим, професорка по радиологија од Универзитетот во Каиро.
Салим и нејзината колешка д-р Самија ел Мергани користеле компјутерска томографија за да ја скенираат и извршат виртуелна дисекција на мумијата, како и технички за дифракција за да ѝ ја испитуваат кожата, косата и долгата рна перика.
Научниот тим вели дека мумијата била одлично сочувана и се проценува дека жената била висока 155 центиметри, а скенирањето покажало дека умрела на 48 години и дека имала блага форма на артритис.
Меѓутоа, не се пронајдени никакви резови од процесот на балсамирање, а органите се уште се во нејзиното тело.
„Тоа не изненади. Класичниот метод на мумификација во Новото кралство од 1550 до 1069 година пред новата ера, вклучувало и отстранување на сите органи освен срцето“ вели Салим.
Иако имало случаи кога балсамирањето било направено невешто, особено кога се работи за посиромашни поединци, сепак тоа не било воопшто случај со „жената која вриска“.
Таа е погребата со два престена од сребро и злато, а истражувачите откриле дека за нејзиното балсамирање се користела смола од темјан и смрека, две скапи состојки кои се увезувале и помагале за зачувување на телото.
Наместо невешто балсамирање, научниот тим смета дека за нејзиниот израз на лицето е одговорен редок, изненаден облик на ригор мортис.
„Сметаме дека причината за нејзината отворена уста може да биде болна смрт или емотивен стрес поради што постсмртниот спазам го оставил тој израз на лицето во моментот на смртта. Тие кои работеле на балсамирањето не успеале да ѝ ја затворат устата, па ја мумифиирале пред телото да почне да се распаѓа и не стигнало да се опушти, поради што устата ѝ останала отворена и по смртта“ истакнува Сахар Салим.
Извор: РТС
