Соочени со предизвиците на климатските промени и честите суши, луѓето ширум светот наоѓаат иновативни начини за управување со водните ресурси. Еден таков пример доаѓа од рурална населба во Јамајка, каде што локалните жители користат големи контејнери-акумулации за собирање на дождовница, поврзани со цевки до покривите. Оваа вода потоа се користи за наводнување на земјоделските култури, користејќи систем за наводнување капка по капка. Примерот на Јамајка е само еден од многуте глобални напори за борба против кризата со вода што се наѕира.
Недостигот на вода станува се повеќе сериозен проблем ширум светот. Се проценува дека до 2025 година, околу две третини од светското население би можело да доживее недостаток на вода, вклучувајќи ги регионите во Јужна и Централна Азија, Северна Африка, како и во поразвиените земји како што се САД, кои се најмногу погодени, според УНЕП.
Во Јужна и Централна Азија, ова е последица на суши, интензивна земјоделска активност и население што врши значителен притисок врз водните ресурси. Додека во субсахарска Африка, иако има периоди на обилни врнежи, проблемите со инфраструктурата и ограничениот пристап до чиста вода сè уште се голем предизвик, а во многу делови треба да се копаат бунари. Оваа состојба покажува како дури и во областите со природни водни ресурси, лошата инфраструктура и управување доведуваат до проблеми, иако растот на населението е исто така фактор што придонесува.
Заедниците ширум светот се свртуваат кон неконвенционални извори на вода. Методите како собирање магла, користење на пречистена отпадна вода и бигор – процес на отстранување на сол од морската вода за производство на вода за пиење – стануваат сè попопуларни. Земјите како Бахамите, Малдивите и Малта веќе ги задоволуваат своите потреби за вода исклучиво преку бигор, како што е објаснето на веб-страницата на УНЕП.
Сепак, ваквите неконвенционални извори на вода носат и предизвици. Десалинизацијата бара значителни инвестиции во инфраструктурата и може да има негативни еколошки последици. Исто така, употребата на отпадни води бара прецизни технологии и политики за да се обезбеди безбедност и да се избегнат потенцијални инфекции.
Покрај изнаоѓањето нови извори, важно е и поефикасно управување со постојните водни ресурси.
Како што напишавме претходно, Светскиот институт за ресурси посочува дека една четвртина од светското население се соочува со исклучително високо ниво на недостиг на вода секоја година, користејќи ги речиси сите расположливи ресурси. Најранливите земји се оние кои се соочуваат со екстремни нивоа на оптоварување на ресурсите, што значи дека тие веќе користат најмалку 80 проценти од нивните водни ресурси. Меѓу најзагрозените земји се Бахреин, Кипар, Кувајт, Либан, Оман, Катар, Обединетите Арапски Емирати, Саудиска Арабија, Израел, Египет, Либија и други.
Населението расте, температурите се повисоки, а резервите на вода се намалуваат, поради глобалното затоплување и сушите. Од 1960 година, побарувачката за вода е повеќе од двојно зголемена. Покрај растот на населението и климатските промени, поголем е и економскиот раст, со што се зголемува потребата од вода во индустријата и земјоделството.
Управувањето со водните ресурси станува клучен глобален предизвик. Потребни се координирани глобални и локални решенија, иновации во технологијата и одржливи практики за да се обезбеди достапност на вода за идните генерации. Без овие напори, проблемите со водата ќе продолжат да се влошуваат, што може да има сериозни последици за милиони луѓе ширум светот.
