Зборот аманет има богата историја и специфично значење кај граѓаните на целиот Балкан. Тој е поврзан со темите на доверба, обврски и наследство. Аманет во современиот јазик значи обврска или задача што некој му ја оставил на друг да ја изврши и е синоним за довербата што човек му ја остава на некого да го исполни тоа што го побарал од него.
Имотот може да значи и тестамент или писмен запис во кој некој остава или доверува нешто на друго лице. Може да се користи и за нешто скапоцено или вредно што се пренесува или остава како „наследство“.
Зборот аманет доаѓа од турскиот збор еманет, кој потекнува од арапскиот аман, што значи „безбедност“, „спас“, „заштита“. Во арапскиот јазик, аман се користел во контекст на заштитата и безбедноста, а преку турскиот јазик се развил во значење на „задавање“ или „ветување“.
Историски гледано, довербата се користи во контекст на различни традиции поврзани со наследството, законите и обичаите.
Во муслиманската традиција, аманат значел доверба дадена некому, обично во врска со имот, пари или важни задачи. Даден аманет значи дека мора да се почитува волјата на личноста која нешто доверила.
Во периодот на османлиското владеење на Балканот, како и во подоцнежните времиња, довербата често била дел од обичаите поврзани со верноста, лојалноста и одговорноста. Лицето кое имало аманет било должно да ги исполни очекувањата и задачите што некој му ги доверил, било да се работи за имотна или некоја друга обврска.
Во многу народни песни и приказни, јунаците оставаат аманет на своите најблиски – најчесто родителите или постарите членови на семејството им ја доверуваат довербата на помладите, обврзувајќи ги да ја заштитат традицијата, имотот или семејството. Исто така, аманет често се споменува во контекст на нечија последна желба или волја, како симболична задача што треба да се исполни.
Денес, зборот аманет се користи поретко отколку што беше, а најчесто се однесува на желбите на починатиот член на семејството во врска со нешто вредно што треба да им се пренесе на идните генерации.
