Во 1989 година, тогашниот Управен совет на Програмата за развој на ОН (УНДП) го утврди Денот како резултат на интересот генериран од Денот на пет милијарди, кој беше одбележан на 11 јули 1987 година. Со резолуција 45/216 од декември 1990 г. Генералното собрание на ОН (ОНГА) одлучи да продолжи да го одбележува Светскиот ден на населението за да ја зголеми свеста за прашањата на населението, вклучувајќи ги и нивните односи со животната средина и развојот.
Денот првпат беше одбележан на 11 јули 1990 година во повеќе од 90 земји.
„За да напредува човештвото, луѓето мора да се бројат, каде и да се и кои и да се – во сета нивна различност“, рече д-р Наталија Канем, извршен директор на УНФПА. „За да се стави крај на нееднаквоста, да се најде и да се зголеми мирот и просперитетот, да се исткаат повеќе нишки на надеж, светот треба да направи повеќе за инклузија“.
„Je suis un homme“ е поп песна од 2007 година, снимена од француската пејачка Зази, која се занимава со светската популација.
Напишана и компонирана од Зази, заедно со Филип Паради и Жан-Пјер Пило, песната на критички и песимистички начин се занимава со човечкото однесување кон прашањата за животната средина и кон потрошувачкото општество.
За таа цел, додека го одбележуваме Светскиот ден на населението оваа година, важноста од собирање инклузивни податоци – сметајќи ги сите, секаде, онакви какви што се – е во центарот на вниманието.
Честопати непризнатиот херој, веродостојните податоци помогнаа да се поттикнат глобалниот напредок во пристапот на жените до репродуктивна нега, намалувањето на смртноста на мајките и подобрувањата во родовата еднаквост.
На следниот линк: https://www.worldometers.info/world-population/ се предвидува дека светот во 2058 година ќе ја надмине бројката од 10 билиони население.
Пред 30 години, на значајната Меѓународна конференција за население и развој, светските лидери повикаа на веродостојни, навремени, културно релевантни податоци, поделени по пол, етничка припадност и други фактори. Иако алатките за собирање и анализа на податоци се значително подобрени оттогаш, овие промени исто така изложија значителни информации празнини и потенцијални ризици, вклучително и погрешно претставување или злоупотреба на податоците. Значи, сè уште не сме го исполниле тој повик за акција.
Во сè понепредвидлив свет – со брз раст на населението на некои места, брзо стареење во други и климатски промени, конфликти и кризи насекаде – веродостојните податоци за населението се поважни од кога било и мора да се користат за да се достигнат и одговорат на потребите на оние кои се оставени.
Премногу луѓе, заедници и потреби остануваат неизброени и неизвестени. Навистина, истражувањето во водечкиот извештај за состојбата на светското население на УНФПА покажува дека најмаргинализираните заедници во светот во голема мера се исклучени од напредокот. Зошто? Затоа што не даваме приоритет на инвестициите во системите за податоци за населението, ниту го правиме собирањето податоци безбедно за сите луѓе, ниту работиме со маргинализираните заедници за да се осигураме дека тие се застапени.
Новите и иновативни алатки за податоци можат да изнесат невидливи проблеми на виделина и да ја илустрираат целосната слика за искуствата на луѓето. Но, овие апликации мора внимателно да се управуваат: предрасудите и ризиците за приватноста остануваат нерешени грижи околу технологијата како што е вештачката интелигенција или вештачката интелигенција. Како што светот се движи во нова ера на собирање податоци, општествата мора да работат на тоа процесите да ги почитуваат правата на луѓето и да ги заштитат нивните информации, притоа собирајќи податоци кои доловуваат повеќеслојни искуства. Земјите и општествата мора да се залагаат за собирање податоци што ги брои луѓето какви што се, со сета нивна сложеност.
Секако, податоците сами по себе не можат да ја кажат целата приказна. Премногу често, податоците ги сведуваат луѓето на едноставни статистички податоци – засилувајќи ги стереотипите, предрасудите и стигмата. Борбата со предрасудите и нееднаквоста бара ажурирање на нашите процеси за собирање податоци за да бидат инклузивни, правични и транспарентни. Поединците се експерти за сопствените искуства. Зајакнувањето на луѓето, особено оние што останаа зад себе, да ги споделат своите целосни приказни и јас при собирањето податоци е клучно за поотпорна и правична иднина за сите.
„За да ги реализираме правата и изборите на оние што се туркаат на маргините на нашите општества, мораме да ги броиме – затоа што сите се важни“, рече д-р Канем. „Нашата богата човечка таписерија е силна колку и најслабата нишка. Кога податоците и другите системи работат за оние кои се на маргините, тие работат за секого. Така го забрзуваме напредокот за сите“.
