Филмот ги воведува гледачите во креативниот процес на New Order, осветлувајќи ја нивната трансформација од длабочината и сериозноста на Joy Division до електронската еуфорија што го дефинираше нивниот звук во 80-тите и 90-тите. Со автентични снимки и фотографии од нивните почетоци, Decades ја оживува траумата и креативниот набој по смртта на Иан Кертис, при што се прикажуваат и некои од најраните моменти на бендот.
Она што го прави овој филм вреден за проследување е прикажувањето на концертната соработка со уметникот Лиам Гилек и електронскиот оркестар, каде што познатите песни на New Order добиваат нови аранжмани, разградувајќи ги до основната меланхолична и експериментална есенција. Сцените од овие настапи се визуелно и аудитивно богато исполнети, додавајќи нов слој на разбирање за музиката на бендот.
Како музички документарец, New Order: Decades нуди повеќе од носталгија – тој е сведоштво за влијанието на бендот и нивната способност да создаваат уметност што трае со децении. Документарниот жанр има клучна улога во зачувувањето на ваквите музички наследства, а ова остварување е потсетник дека New Order не се само дел од историјата, туку и бенд кој постојано ја обликува иднината на електронската музика.
Естетиката на филмот е стандардно изградена – прецизната монтажа и динамичната кинематографија создаваат впечаток на непрекинат дијалог меѓу минатото и сегашноста, меѓу архивските снимки и современите интервјуа. Наративниот ритам е постепено граден, што му дава на гледачот простор да навлезе во суштината на музичката филозофија на New Order, без притоа да биде само пасивен набљудувач.
Во својата срж, New Order: Decades е повеќе од музички документарец – тоа е студија за упорноста, трансформацијата и непрекинатата потрага по нови звучни хоризонти. Како што New Order ја редефинираа електронската музика со својот спој на меланхоличен, синт звук и пулсирачки ритми, така и овој филм го редефинира начинот на кој еден документарец може да го долови духот на бендот.
New Order: Decades остава впечаток на документарец кој, иако малку престандардно замислен, сепак успешно ја исполнува својата функција. Со похрабар, експериментален пристап кон формата, филмот би понудил уште поинтензивно и свежо доживување за гледачите. И покрај тоа, ретроспективната перспектива и богатата архивска база го прават овој филм вреден и значаен сведок за музичката историја и влијанието на New Order и Joy Division во светската музичка и културна сцена.
