Неодамнешна студија ги идентификуваше цревните микроорганизми кои веројатно се вклучени и ги поврза со намалени нивоа на рибофлавин (витамин Б2) и биотин (витамин Б7), што укажува на изненадувачки едноставен третман што би можел да помогне – витамини од групата Б.
„Терапијата со суплементација со рибофлавин и биотин покажува потенцијал како терапевтски пристап за ублажување на симптомите и забавување на прогресијата на Паркинсоновата болест“, рече истражувачот од Универзитетот Нагоја, Хироши Нишиваки, кога студијата беше објавена во мај 2024 година, објави Science Alert.
Оваа невродегенеративна болест зафаќа речиси 10 милиони луѓе ширум светот, а пациентите генерално можат да се надеваат само на терапии што ги ублажуваат симптомите и го забавуваат напредувањето на болеста. Симптомите обично започнуваат со запек и проблеми со спиењето, а до 20 години пред да се развие деменција и сериозно губење на мускулната контрола.
Претходните истражувања покажаа дека луѓето со Паркинсонова болест доживуваат промени во цревниот микробиом долго пред да се појават други знаци на болеста. Анализирајќи примероци од столицата од 94 пациенти со Паркинсонова болест и 73 релативно здрави лица во Јапонија, Нишиваки и неговиот тим ги споредија резултатите со податоци од Кина, Тајван, Германија и САД.
Иако беа вклучени различни групи бактерии во различни земји, сите тие влијаеја на патиштата во телото што синтетизираат витамини од групата Б. Истражувачите открија дека промените во цревните бактерии се поврзани со намалување на рибофлавинот и биотинот кај луѓето со Паркинсонова болест.
Потоа покажаа дека недостатокот на овие витамини е поврзан и со намалување на масни киселини со краток синџир (SCFA) и полиамини – молекули кои помагаат да се создаде здрава бариера на слуз во цревата.
„Недостатокот на полиамин и SCFA може да доведе до истенчување на бариерата на цревната слуз и зголемена пропустливост на цревата, кои се забележани кај Паркинсонова болест“, објасни Нишиваки.
Се претпоставува дека ослабената заштитна бариера го изложува цревниот нервен систем на поголема изложеност на токсини со кои се среќаваме почесто денес, вклучувајќи хемикалии за чистење, пестициди и хербициди.
Овие токсини можат да доведат до прекумерно производство на молекули за кои е познато дека се акумулираат во клетките што произведуваат допамин во дел од мозокот наречен супстанција нигра и зголемено воспаление на нервниот систем, што на крајот доведува до потешки моторни и когнитивни симптоми на Паркинсонова болест.
Студија од 2003 година покажа дека високите дози на рибофлавин можат да помогнат во обновувањето на одредени моторни функции кај пациенти кои го исфрлиле црвеното месо од нивната исхрана. Затоа, можно е високите дози на витамини Б да спречат дел од штетата, сугерираат Нишиваки и неговиот тим.
Сето ова укажува дека здравиот цревен микробиом може да игра заштитна улога и дека намалувањето на изложеноста на токсични загадувачи на животната средина може да придонесе за превенција. Секако, со оглед на сложеноста на процесот во развојот на Паркинсонова болест, веројатно е дека не сите пациенти поминуваат низ истите причини, па затоа секоја личност треба да се разгледува индивидуално.
„Можеме да ја анализираме цревната микробиота на пациентите или да извршиме анализа на фекалните метаболити. Врз основа на тие наоди, можеме да идентификуваме лица со специфични недостатоци и да им дадеме орални додатоци на рибофлавин и биотин, што потенцијално би можело да стане ефикасен третман“, објасни Нишиваки.
Ова истражување е објавено во списанието Паркинсонова болест.
