Јулиј Цезар чија борба за власт го подготви теренот за подемот на првиот император Август – не бил единствениот потенцијален тиранин што умрел насилно. Некои императори владееле само неколку недели, други ги убиле сопствени телохранители или членови на семејството. За оние што преживеале, царската моќ значела можност да ги спроведат своите хирови – а нивните опсесии биле навистина чудни. Од протерување на сопствените деца до воведување данок на урина, римските императори ја користеле својата неограничена власт најмногу што можеле – а некои завршиле на мошне непријатни начини.
Август ја протерал сопствената ќерка
Во 18 г. п.н.е., императорот Август донел сеопфатни морални закони познати како Јулиски закони, со кои настојувал да ги оживее традиционалните римски вредности, наградувајќи брак и казнувајќи прељуба. За првпат во римската историја, неверството станало јавен, а не приватен престап – казнет со прогонство и конфискација на имот.
Најпознатата жртва на овие закони била неговата ќерка Јулија, позната по својот раскошен и „недисциплиниран“ живот. Според древните автори како Суетониј и Касиј Диo, кога Јулија била осудена за прељуба, Август ја протерал на пустечкиот остров Пандатерија. Таму останала пет години, а иако ѝ било дозволено да се врати на копното, никогаш не ѝ било дозволено да се врати во Рим. Август бил длабоко понижен од нејзиното однесување.
Суетониј пишува дека Август имал толку специфичен стил на пишување што ги обучувал наследниците да ја имитираат неговата ракописна форма.
Клаудиј се обидел да ја измени латинската азбука
Како и Август, императорот Клаудиј (41–54 н.е.) сакал да воведе фундаментални промени во римската култура. Според Суетониј, тој се обидел да додаде нови букви во латинската азбука.
Иако невообичаено, древните јазици навистина се менувале. Токму ова, пишува историчарот Тацит, го поттикнало Клаудиј да се обиде да го модернизира латинскиот јазик. Професорката Стефани Фрамптон од МИТ Универзитетот забележува дека буквите на Клаудиј биле сфатени како дел од долга традиција на јазична еволуција.
Но проектот пропаднал. Иако археолошките наоди содржат примероци од неговите букви, Суетониј забележува дека тие многу брзо биле напуштени. Дури ни римски император не можел да го промени начинот на кој луѓето пишуваат.
Нерон ги терал луѓето присилно да го слушаат како настапува
Наспроти Август, Нерон (54–68 н.е.) бил многу повеќе заинтересиран за уметност отколку за државни работи. Тој сакал да пее, да рецитира поезија и да настапува на сцена, а поданиците морале присилно да го слушаат.
Суетониј пишува дека „додека пеел, никому не му било дозволено да излезе од театарот, дури ниту поради најитни причини“. Жени раѓале за време на неговите долги настапи, а други се обидувале да избегаат скокајќи од ѕидовите на театарот. Некои дури симулирале смрт за да бидат изнесени надвор.
Иако овие приказни можеби се претерани, многу други детали за Нерон не се нималку забавни. Кога се посомневал дека неговата мајка Агрипина премногу се меша во политиката, тој организирал повеќе неуспешни обиди да ја отруе, а потоа ѝ подметнал бродолом од кој таа сепак преживеала. На крајот ја убил, тврдејќи дека самата се самоубила.
По нејзината смрт, Нероновата суровост само се засилила. Ги протерал, обвинил и погубил своите сопруги. Некои антички автори дури тврдат дека ја убил својата бремена сопруга Попеја со удар со нога.
Нерон, според некои извештаи, дури го запалил Рим во 64 н.е. за да расчисти простор за нови градби. Касиј Диo раскажува дека додека градот горел, тој излегол на покривот на палатата облечен како поет и ја пеел „Опсадата на Рим“. Од тука потекнува митот дека Нерон свирел додека Рим горел.
Извор: National Geographic
