Имав среќа да пораснам во 90-тите, што според мене беше фантастичен период. Ако треба да бидам целосно искрен, веројатно ми е малку жал што не пораснав во 80-тите бидејќи (барем во мојата глава) биле уште подобри.
Но како и секој човек кој по малку е опседнат со годините, не би сакал да бидам ниту еден ден постар од што сум сега, па нема да плачам поради фактот што не сум 10 години постар од тоа што сум во моментов. Како и да е, мислам дека 90-тите се една од подобрите децении, што е изјава со која многумина ќе се согласат.
Иако се трудам да не бидам стар мрморец (се сеќавате на тие двајца старци од Мапет шоу?), често се наоѓам себеси како велам, а и навистина го мислам тоа, како е снимен последниот добар филм во 90-тите, колку беше одлична модата од 90-тите, зошто нема таква музика како што беше во 80-тите и 90-тите години… Се прашувам зошто воопшто ја нема целата атмосфера која во тој период беше исклучително позитивна и опуштена.
Можеби затоа што немаше интернет каков што го знаеме денес. Можеби затоа што не бевме постојано поврзани со монитори и немавме достапност до се и сешто во секое време. Можеби затоа што имавме повеќе време за ситниците во кои уживаме иако и тогаш денот траеше 24 часа.
Кој знае зошто, но 90-тите имаа посебен шарм кој тешко може да им се опише на оние кои не ја живееле и доживеале таа деценија, а која никогаш повеќе нема да се повтори. Можеби уште подобро, бидејќи некои работи најдобро е да се оставаат во минатото како убав спомен.
Па, ајде да одиме сега да видиме кои беа убавите работи во 90-тите, кои можеби ни недостасуваат денес, а кои ќе ги знаат само децата од 90-тите. Подготвени?
Видеотека
Отсекогаш сум бил целосно луд по филмови и ги гледав со денови и саати. Згора на тоа, кога бев дете, мојата голема желба беше да имам своја видеотека. На некој начин, тоа беше мојата рана бизнис идеја.
Се разбира, профитот во овој план не беше ни на последно место. Единствената причина зошто сакав да имам своја видеотека е затоа што бев опседнат со филмови, па можев да ги гледам без престан. Или така мислев.
Денес имам своја видео продавница наречена Нетфликс, за која плаќам месечна претплата, но поради некоја причина, нема 50% од магијата што ја имаа вистинските видеотеки. Мислам дека никогаш повеќе нема да ја почувствувам возбудата за филм што ја чувствував во петок после училиште кога одев да позајмувам филмови за викенд.
Продавници за ЦД
Покрај видеотеките, имаше нешто посебно во купувањето на ЦД. Дали се сеќавате на возбудата да излезете и да купите цел албум само за една песна што ви се допаѓа? И возбудата од прелистувањето на брошурата што доаѓа со ЦД-то, на кое често има слики од бендот или текстови на песната?
Обожавав да одам во продавници за ЦД, да гледам што е ново, што би сакал и што ќе купам. Се согласувам дека Spotify е неспоредливо побогат од најдобрата продавница за ЦД, и нема што нема на YouTube, но сосема искрено, нема атмосфера како онаа физички да се оди и да се купи ЦД. Деца од 90-тите, дали се согласувате?
Списанија
Не се сеќавам кога го купив последното списание, бидејќи следам и читам што ме интересира на Интернет. На истото тоа место можам и онлаин да ги читам списанијата за мода и убавина што некогаш ги обожавав. Мислам дека го прелистав последното списание во авионот за Дубаи, Форбс, и заклучив дека хартиената верзија е навистина непотребно трошење хартија затоа што има сè онлајн и многу повеќе?
Кога бев дете, сакав списанија. Затоа што немаше интернет и социјални мрежи. Каде на друго место ќе видите познати личности, нови модни и козметички трендови и каде ќе погледнете што има ново во филмскиот свет ако не во списание?
Дали треба да напоменам дека беше посебно чувството да се излезе во петок после училиште и да се купи ново списание? Мислам дека и денес ми недостигаат списанија, но како што кажав, со интернетот навистина не вреди да ги купувам.
Мода
На мое големо, големо жалење, сепак бев малку премал за модата од 90-тите. Кога си дете, мајка ти те облекува, а искинатите фармерки дефинитивно не спаѓаат во таа мода. Ниту огромни златни обетки. Можеби, на крајот, можете да се извлечете со некој почуден лак за нокти.
За моја среќа, модата од 90-тите се врати на големо, па гранџ стилот, иако не толку добар како оригиналот, повторно е кај нас и конечно можам да го покажам во моја верзија.
Но, се сеќавам како да беше денес, како копнежливо ги гледав „големите девојки“ околу мене и го чекав денот кога и јас ќе се облечам така.
Вокмен
Кој се сеќава на вокменот? Го сакав мојот Sony и го влечев насекаде со мене. Мислам дека ниту еден гаџет по Вокменот немаше таква „кул вибрација“. Покрај тоа, тоа беше и убав моден додаток со тексас комбинезони и капа свртена наопаку.
Мир, тишина и живот со помалку стрес
90-тите веројатно беа последната деценија во која децата сè уште си играа надвор. Иако тоа беше почеток на конзолите и игрите, децата сепак знаеја како доволно добро да ги комбинираат играњето пред монитор и играњето надвор. Ми се чини дека денес не го знаат тоа.
90-тите беа опуштени години бидејќи немаше мобилни телефони и немаше Wi-Fi. Никој не можеше да ве „стигне“ освен на фиксен. Немаше телефонски повици на улица. Немаше проверка на мејловите и социјалните мрежи.
Имаше повеќе време затоа што е полесно да се читаат книги кога немате одвлекување на вниманието околу вас, како мобилни телефони, интернет, е-пошта, Фејсбук, Инстаграм, Твитер, Нетфликс и 500 програми на кабловска телевизија… Со едното око „шарате“ во нешто или некои од тие работи додека со другото се обидувате да ја прочитате книгата што ја започнавте околу Божиќ.
Извор: marketingorbis.com
