Се протега на неверојатни 1.890.000 квадратни милји, оваа „исчезната“ копнена маса лежи главно под вода, скриена под 2 километри океан. Континентот, исто така познат како Те Риу-а-Мауи на јазикот Маорски, првпат бил под хипотеза во 1642 година од холандскиот истражувач Абел Тасман, но неговото постоење им избегало на истражувачите до неодамнешниот напредок во геологијата и технологијата.
Ова значајно откритие не само што го редефинира нашето разбирање за географијата на Земјата, туку и покренува интригантни прашања за историјата на континентите и силите што ја обликуваат нашата планета.
Приказната за Зеландија започнува пред речиси 500 милиони години како дел од суперконтинентот Гондвана, кој исто така ги вклучуваше и денешен Антарктик, Австралија, Јужна Америка и Африка. Пред околу 100 милиони години, геолошките сили почнаа да ја раздвојуваат Гондвана, а Зеландија полека се одвои од источна Австралија. Сепак, за разлика од повеќето други континенти, Зеландија доживеа значително слегнување. Приближно 94% од копното потона под океанот, оставајќи само делови од современата Нова Каледонија над вода.
Точните причини зад драматичното тонење на Зеландија остануваат мистерија. Научниците шпекулираат дека комбинацијата на тектонско истегнување и истенчување на кората одиграла голема улога. Овие процеси го оставија континентот скриен под слоеви на океански седимент, што го отежнува лоцирањето.
Потрага по изгубениот континент Концептот на Зеландија се зајакна во 2017 година кога истражувачите од GNS Science, Новозеландскиот истражувачки институт за геологија, користеа современи техники за мапирање и дупчење на морското дно за да ги исцртаат границите на потопената копно. Сепак, научната заедница се двоумеше официјално да ја признае Зеландија како континент поради нејзините уникатни карактеристики. Еден голем предизвик во проучувањето на Зеландија е нејзината длабочина, при што голем дел од копното се наоѓа на над 2 километри под вода.
„Тешко е да се направат откритија кога сè е 2 километри под вода, а слоевите што треба да ги земете се на 500 метри под морското дно“, објасни Роберт Сатерленд, професор по геофизика на Универзитетот Викторија во Велингтон. „Навистина е предизвик да се излезе и да се истражува таков континент. Значи, потребно е само многу време, пари и напор за да се излезе и да се испраќаат бродови и да се истражуваат региони“.
И покрај овие пречки, научниците успешно собраа докази кои го поддржуваат континенталниот статус на Зеландија. Ова го вклучува неговиот посебен геолошки состав, кој се усогласува со критериумите што се користат за дефинирање на континентите.
Признавањето на Зеландија како континент претставува значајна пресвртница во геологијата, нудејќи нови перспективи за формирањето и еволуцијата на копнените маси на Земјата. Научниците се надеваат дека проучувањето на Зеландија ќе обезбеди клучни сознанија за тоа како континентите се распаѓаат и тонат, осветлувајќи ги геолошките процеси кои ја обликувале нашата планета во текот на стотици милиони години. Разбирањето на уникатната историја на Зеландија, исто така, може да фрли светлина врз слични потопени карактеристики во другите делови на светот.
