Една од алтернативите на фосилните горива, кои се повеќе се промовираат, се таканаречените напредни и отпадни биогорива.
Законот на Европската унија за зелени горива и Директивата за обновливи извори на енергија (RED III) даваат објаснување за разликата помеѓу овие два вида гориво. Станува збор за материјалот, така што за напреден е потребен материјал кој бара по ‘напредна’ обработка, како што се слама или шумски остатоци, додека отпадот бара таков што е полесно да се вади, како што е искористено масло за јадење или животинска маст.
Употребата на овие горива значително се зголеми во последниве години, постепено заменувајќи ги биогоривата добиени од прехранбените култури. Поточно, тие учествуваа со 40 отсто од сите биогорива потрошени на ниво на Европската унија во 2022 година.
Според податоците презентирани од Европската федерација за транспорт и животна средина (T&E), Италија, Шпанија и Германија сочинуваат повеќе од половина од потрошените биогорива, но Шведска е пропорционално најголем корисник, покривајќи 13 проценти од својата транспортна енергија со овие горива. .
Иако тие се промовираат како алтернатива на фосилните горива, се поставува прашањето дали напредните и отпадните биогорива се доволно одржливи.
Како еден од предизвиците поврзани со напредните, се споменува ослободувањето на емисиите на стакленички гасови, преку согорување на биомаса. Второ, доколку се продолжи со стимулации во насока на користење на шумски остатоци, како што се кората или врвовите на дрвјата, може да има зголемување на притисокот врз европските шуми. Исто така, суровините кои се сметаат за напредни за производство на биогориво често бараат интензивна употреба на пестициди, ѓубрива и вода.
Кога станува збор за отпадот, некои од отпадните суровини, како што се употребеното масло за јадење или животинската маст, можат да бидат одржливи, но нивните количини се многу ограничени. Постојат и други видови суровини како комунален или индустриски отпад и тиња од отпадни води, кои исто така можат да се користат и се сметаат за одржливи. Сепак, сè уште е неизвесно како технологијата на преработка, а во исто време количината на овој отпад може да се намали во иднина, благодарение на подобрувањето на рециклирањето и повторната употреба.
Еден од заклучоците презентирани од T&E е дека навистина одржливите горива ќе бидат дефицитарни и нема да бидат доволни за да се исполнат амбициозните цели на Европската унија кога станува збор за декаглеродизација на транспортниот сектор на долг рок.
