Ова е заклучок од новото истражување на физичарите од Универзитетот Масачусетс Амхерст (UMass Amherst), кои предлагаат дека овие експлозии ги означуваат смртта на ситни црни дупки кои останале од таканаречената „зора на Универзумот“.
Долго време се сметаше дека овие настани се неверојатно ретки, со потенцијално видливи експлозии кои се случуваат на секои 100.000 години. Но, новата анализа сугерира дека тие се многу почести, со потенцијално видлива експлозија која се случува во просек секои 10 години, пренесува Science Alert.
Што би открила експлозијата на црна дупка?
Кога ќе се случи таква експлозија, нашата сегашна технологија би требало да биде во состојба да ја детектира. Наоѓањето на една ваква експлозија би претставувало голем напредок за астрофизиката, бидејќи би ја потврдило постоењето на оваа врста црна дупка и открило како умируваат црните дупки.
Но, тоа не е сè. Таа експлозија ќе ослободи секоја позната и непозната честичка што постои во Универзумот. Тоа вклучува познатите честички како електрони и неутрони, но и нашите „познати непознати“ — честички за кои претпоставуваме дека постојат, но сè уште не сме ги откриле, како што е темната материја.
Највозбудливиот дел од теоријата се однесува на „непознатите непознати“ — честички за кои никогаш не сме ни помислиле. како што истакнува Science Alert.
„Ова ќе ни дозволи да добиеме дефинитивен запис на сите честички кои го сочинуваат Универзумот“, вели Hoakim Iguaz Huan, астрофизичар од Универзитетот Масачусетс Амхерст. „Тоа ќе ја револуционизира физиката и ќе ни овозможи да ја напишеме новата историја на Универзумот.“
Хокингово зрачење и смрт на црните дупки
Првиот пат концептот за овие експлозии го предложил физичарот Стивен Хокинг уште во 1974 година. Иако црните дупки се познати по тоа што „всмукуваат“ сè што им се приближува, Хокинг израчуна дека поради квантни ефекти тие всушност треба да емитуваат честички.
Овој феномен, познат како „Хокингово зрачење“, со текот на времето ја намалува масата на црните дупки, додека на крајот не исчезнат целосно. Иако ова зрачење е премногу слабо за да се детектира, во последните моменти ќе се засили и ќе резултира во експлозија слична на супернова, која ќе може да биде детектирања.
Процесот ќе се одвива многу бавно, така што смртта на црните дупки со маса на ѕвезда би била многу далеку во иднината. Супермасивните црни дупки би живееле уште подолго, но можеби постои друга класа на црни дупки со помала маса, кои би имале кратки животни циклуси.
Првични црни дупки (PCR)
Се смета дека првичните црни дупки (PCR) имале маси кои се споредуваат со астероиди, а не со Сонцето. Претпоставува се дека тие се формирале неколку моменти по Големиот прасок, и затоа се нарекуваат „првични“.
„Колку е полесна црната дупка, толку би требало да биде потопла и да емитува повеќе честички. Како што PCR исчезнуваат, тие стануваат сè полесни и потополни, емитувајќи повеќе зрачење, што го забрзува процесот до експлозија“, објаснува Андреа Там, физичарка од Универзитетот Масачусетс Амхерст.
Потенцијални откритија
Според физиката на Стандардниот модел, староста и масата на црните дупки сугерираат дека повеќето од нив веќе исчезнале. Но, тимот од Универзитетот Масачусетс направи симулации на тоа што би се случило со некои измени во моделите и пресмета дека, ако нивните модели се точни, една од овие експлозии би требало да се случи во опсегот на нашите сегашни гама-зрачен опсерватории еднаш на секои 10 години. Видувањето на една таква експлозија би било огромно откритие, што би потврдило постоењето на PCR, и би ни дало првичен директен доказ за Хокинговото зрачење, како и комплетен пример на сите фундаментални честички кои постојат во Универзумот.
Извор: N1info.rs
