Паѓа од небото. Некако продрела длабоко во пештери што со децении биле недостапни за луѓето. Ја има во речиси секој орган во нашето тело. А токму кога мислевте дека ситуацијата не може да биде полоша, научниците открија дека овие честички – со големина колку пластична лажичка – можат да навлезат и во човечкиот мозок.
Објавена во списанието Brain Medicine, нова прегледна студија сугерира дека микропластиката може да биде досега занемарената врска помеѓу ултрапреработената брза храна и невролошките нарушувања како депресија и деменција. Вашата ментална магла можеби не се должи само на лошиот сон, туку и на пластиката во пилешките парчиња што ги јадете.
Дали микропластиката во мозокот навистина ве прави депресивни?
Д-р Николас Фабиано, главен автор на студијата и специјализант по психијатрија на Универзитетот во Отава, нагласува дека повеќе од половина од дневниот внес на калории во земји како САД доаѓа од ултрапреработена храна, која, патем, содржи значително повеќе микропластика од помалку преработените алтернативи.
Секако, самата ултрапреработена храна има своја улога. Но, исто така и пластичната амбалажа што ја одржува стабилна на полиците и гарантира, на пример, дека замрзнатото пилешко бутче нема да предизвика салмонела и по еден месец од купувањето.
Уште позагрижувачки е сознанието дека микропластиката може да ја премине крвно-мозочната бариера така што се врзува за молекулите на мастите. Откако ќе навлезе во мозокот, таа се меша со невротрансмитерите – што потенцијално придонесува за когнитивен пад и нарушувања на расположението. Ваквото мешање предизвикано од пластиката во мозокот се совпаѓа со штетните ефекти од ултрапреработената храна, која и онака е поврзана со повисоки стапки на анксиозност, депресија и деменција.
Волфганг Маркс, коавтор на студијата од Универзитетот Дикин, посочува дека микропластиката и ултрапреработената храна делат загрижувачки слични механизми на оштетување на мозокот, вклучувајќи воспаленија, митохондријална дисфункција и нарушена функција на невротрансмитерите.
Но постои зрак надеж во целата оваа мрачна слика – откритието дека можеби постои начин да се отстрани микропластиката од нашиот крвоток.
Во мала студија, медицинска процедура наречена екстракорпорална афереза успешно ја отстранила микропластиката од плазмата на пациентите. Иако сѐ уште е рано за заклучоци, ова отвора можност дека еден ден ќе можеме да ги филтрираме овие честички од нашето тело.
Во меѓувреме, можеби размислете дали навистина ви треба таа втора порција ултрапреработени пилешки парчиња – и можеби престанете да џвакате мастика. Бидејќи, жал ми е, но и таа, очигледно, е полна со микропластика.
Извор: VICE
