Илјадници луѓе ги преплавија улиците на Мадрид на Меѓународниот ден за елиминација на насилството врз жените, испраќајќи силна порака дека Шпанија повеќе не прифаќа тишина пред растечкото родово насилство. Главниот град беше само еден од над 40 градови во кои се одржаа маршеви, обединети под истата цел – да се бараат поефективни механизми за спречување на фемицидот и поголема институционална одговорност.
Демонстрантите носеа транспаренти, удираа во тапани и скандираа против насилниците и институционалната инертност. Многумина носеа фотографија или име на жената во чија чест маршираат. Според официјалните податоци, 38 жени се убиени во Шпанија од партнер или поранешен партнер само во текот на оваа година, бројка што го зголеми бесот и повиците за итни реформи.
Маршевите се одржаа во атмосфера која веќе подолго време е оптоварена со дебати за мерките за заштита, работата на судовите и политичките разлики во толкувањето на родовото насилство. За многумина, протестите не се само израз на солидарност, туку и последно предупредување дека државата мора да преземе поефикасни чекори.
Присутни беа активистки организации, граѓани, студенти, синдикати и претставници на повеќе политички партии. Меѓу нив беше и министерката за еднаквост Ана Редондо, која изјави дека борбата против родово насилство е „национален приоритет кој мора да продолжи со сериозни институционални промени“. Владините претставници ветија засилени програми за превенција, подобрување на механизмите за пријавување и зголемување на финансирањето за засолништа за жртви.
Иако маршот беше првенствено посветен на жените убиени од партнерско насилство, повеќе групи го поврзаа протестот со пошироки социјални и политички прашања, вклучувајќи економска нееднаквост, реформа на семејните судови и потребата за подобра едукација во училиштата за препознавање токсични односи.
Шпанија веќе две децении се смета за една од европските држави со најнапредна законска рамка против родово насилство, благодарение на Законот за родова заштита од 2004 година, кој беше прв од ваков вид во Европа. Но активистите предупредуваат дека законите не се доволни ако судските процеси се долги, ако институциите не реагираат навреме или ако жртвите немаат доволно поддршка во моментот кога одлучуваат да пријават.
Во последните години, Шпанија воведе и електронски нараквици за следење на сторителите, како и специјализирани судови за родово насилство. Сепак, критичарите посочуваат дека има случаи во кои системот не успеал навреме да ги препознае ризиците, што довело до фатални последици.
Маршевите организирани низ земјата имаа една обединета порака: фемицидот не е приватен проблем, туку национална криза. Учесниците побараа подобри програми за превенција, поефикасна работа на социјалните служби и строга координација меѓу полицијата, здравствените институции и судството.
Покрај траурната нота и одбележувањето на животите загубени оваа година, протестите носеа и порака на надеж. Младите учеснички предводеа дел од маршевите, истакнувајќи дека образованието и јавната свест остануваат најважните механизми за промена на општествените ставови кои ја толерираат агресијата.
Протестите во Мадрид и низ Шпанија се оценуваат како најмасовни во последните неколку години, со јасен сигнал дека јавноста очекува институциите да одговорат со конкретни политики, а не само со симболични пораки.
