Иако денес е најдобро познат во медитеранската и западната кујна, лимонот не бил широко користен во Европа до средниот век. Во почетоците на своето постоење било исклучително ретко и ценето овошно дрво.
Како е создаден лимонот?
Вкрстувањето помеѓу горчливиот портокал и цитронот веројатно се случило во областа пред повеќе од илјада години. Инаку, цитронот (Citrus medica) му дава интензивен мирис и погуста кора, додека горчливиот портокал му дава киселост и сочност. Плодот на цитронот е големо, издолжено и може да изгледа необично – некои овошја може да изгледаат како да имаат прсти. Кожата му е многу густа, а внатре има малку сок – не е сочно како лимон.
Интензивно мириса и често се користи неговата кора, во кондиторски производи или за бонбони.
Оваа комбинација произведе овошје со карактеристична кисела и освежителна нота што го прави толку препознатлив – лимонот што го знаеме. Вкрстувањето на овие две растенија не се случило природно – одгледувачите на цитрус одиграле клучна улога во развојот на лимонот каков што го знаеме денес.
Откако лимонот настанал во Азија, почнал да се шири кон запад. Во 7-ми и 8-ми век, лимоните почнале да ги одгледуваат арапските трговци и освојувачи, а потоа се шират низ Медитеранот. Арапите први донеле лимони во Шпанија и Северна Африка, а португалските и шпанските истражувачи ги донеле во Америка дури во 16 век.
Тогаш лимоните станале и важни за медицината поради тоа што се богати со витамин Ц, што помагало за спречување на скорбутот кај морнарите.
