Ова не е само број. Зад секоја бројка стои приказна. Мајка која го носи своето дете преку граница во потрага по безбедност. Старец кој се враќа во напуштениот дом, надевајќи се дека ќе најде нешто од животот што го оставил. Дете што се буди во шатори, не знаејќи што значи безгриженост.
Нема мир, нема решение
Во извештајот стои дека конфликтите како тие во Судан, Мјанмар и Украина остануваат нерешени и продолжуваат да предизвикуваат нови бранови бегалци. И покрај тоа што дел од Сиријците се вратиле дома по крајот на некои борби, бројот на раселени продолжува да расте – дури и во овие услови на враќање.
„Живееме во време на опасна нестабилност,“ вели Филипо Гранди, Високиот комесар за бегалци на ОН. „Современите војни создаваат свет на човечка болка што станува секојдневие.“
Сè помалку пари, сè повеќе страдање
Она што можеби е најзагрижувачко е фактот дека овој рекорден број бегалци се соочува со драстично намалени средства за помош. ОН предупредуваат дека буџетот за хуманитарна поддршка е вратен на нивото од 2015 година, време кога раселените биле речиси половина помалку отколку денес.
„Станува збор за брутални и континуирани намалувања,“ вели извештајот. „Ситуацијата е неодржлива. Луѓето се оставени сами на себе – без храна, без засолниште, без безбедност.“
Недостатокот на политичка волја и дипломатска акција дополнително ја влошува кризата. Наместо мировни договори и обиди за решавање на конфликтите, голем дел од светските сили ги насочуваат своите буџети кон одбрана – оставајќи ги најранливите на планетата сами да се борат за опстанок.
Последиците се сè поцрни
Недостигот од средства има реални последици. Жените во бегалските кампови се оставени без заштита, што ги изложува на зголемен ризик од сексуално насилство. Децата, пак, стануваат лесна мета за трговија со луѓе, криминални групи и експлоатација.
ОН не прецизираа кои држави најмногу го намалиле финансирањето, но се знае дека САД, кои традиционално беа најголем донатор, имаат значително скратено странска помош, особено во времето на администрацијата на Доналд Трамп. Во меѓувреме, Велика Британија и некои земји од ЕУ се фокусираат повеќе на воените буџети отколку на хуманитарната помош.
Што следува?
Во свет кој заборава што значи солидарност, најголемата цена ја плаќаат оние што се најблиску до линијата на огнот. Без акција, без мир и без поддршка – бегалците не само што го изгубиле својот дом, туку и надежта дека некој ќе ги чуе.
А сега, повеќе од кога било, токму тоа е потребно: да ги слушнеме.
Извор: Reuters
