„Концерт за двајца солисти“ на НУ Камерен Оркестар на Битола, класика што зборува тивко, но останува долго

Програмата беше внимателно избрана, рафиниран дијалог помеѓу класичната опера и оркестарската поетика, што почна со заводливиот дует „La ci darem la mano“ од Моцартовиот „Дон Џовани“, во кој Билјана Талевска и Кристијан Антовски со елегантна леснотија ги оживеаја карактерите на Дон Џовани и Церлина.

Минатата вечер, во Офицерскиот дом во Битола, НУ Камерен Оркестар ја заокружи првата половина од својата концертна сезона со настан кој ќе се памети, „Концерт за двајца солисти“.

Под диригентската палка на Владимир Димовски, публиката беше сведок на вечер во која гласот и виолината разговараа, во која емоциите беа во исто време доживеани и изведени.

Програмата беше внимателно избрана, рафиниран дијалог помеѓу класичната опера и оркестарската поетика, што почна со заводливиот дует „La ci darem la mano“ од Моцартовиот „Дон Џовани“, во кој Билјана Талевска и Кристијан Антовски со елегантна леснотија ги оживеаја карактерите на Дон Џовани и Церлина.

Билјана Талевска, со својот драмски сопран, ја водеше публиката низ ариите на Мими и Музета од „Боеми“ на Пучини – емоционално искрено, гласовно прецизно, со нијанси што ја прават разликата меѓу техника и уметност. Со аријата „O mio babbino caro“ од „Џани Скики“, таа ја заокружи својата солистичка целина со топлина и интимна искреност што тивко ја разнежни салата.

На средината на концертот, Валентин Наумов го изведе ремек-делото на Ернест Шосон – „Поема за виолина и оркестар“, каде преку смиреност и длабочина ја изрази комплексноста на човечката рефлексија. Во неговата изведба, секој тон беше како исцртан со четка, ни тивок, ни гласен, туку вистински.

Концертот кулминираше со дуетот на Риголето и Џилда од Вердиевата опера, каде Талевска и Антовски, со вокална драматика и внатрешна тензија, ги водеа слушателите низ болката на разделбата и татковинската љубов.

Овој концерт беше уметност која зборува без потреба од објаснување. Програмата беше балансирана меѓу драматично и интимно, меѓу тишина и екстаза.

Публиката, бројна, внимателна, присутна, го наполни Офицерски дом до последно место, и со аплаузот покажа дека класичната музика и натаму е жива, силна и потребна. А токму тоа е и мисијата на оркестарот – да биде чувар на културата, но и нејзин двигател.

За повеќе информации за проектите на НУ Камерен Оркестар на Битола посетете ја нивната вебстраница или нивните профили на социјалните мрежи Facebook и Instagram.

е-Трн да боцка во твојот инбокс

Последни колумни