Безбедноста на храната е многу важна тема, особено во време кога загадувањето, климатските промени, урбанизацијата и порастот на населението никогаш не биле поинтензивни. Фосфорот игра важна улога во обезбедувањето на безбедноста на храната, како хранлива материја која го поттикнува растот на растенијата. Тој првенствено се користи во производството на синтетички ѓубрива за зголемување на приносот на земјоделските култури, но исто така е клучна состојка во добиточната храна. Покрај тоа, неговата употреба е забележана во производството на челик, адитиви за храна, некои пестициди, а има и средства за чистење на домот и друго. Иако е многу корисен, неговата претерана и неправилна употреба може да предизвика многу несакани ефекти и да остави негативни последици за околината и живиот свет.
Земјоделството е главниот загадувач кога станува збор за фосфорот. Нејзината позитивна улога завршува кога ја има премногу. Ако има премногу, фосфорот ја осиромашува почвата од нејзините природни ресурси. Тој станува особено штетен кога ќе заврши во реките, езерата и океаните, бидејќи може да дојде до еутрофикација. Зголемувањето на хранливите материи во водата доведува до цветање на водата, што всушност значи прекумерна репродукција на водни растенија, главно алги, што дополнително влијае на живиот свет во овој екосистем. Таканареченото цутење на алгите го деградира квалитетот на водата за пиење и доведува до создавање на мртви зони каде што нема доволно кислород, кој им е потребен на живите суштества во водата.
Загадувањето на водата со фосфор е двојно зголемено во минатиот век, а овој тренд продолжува. За да се реши проблемот, неопходно е да се воведат одржливи практики на негова употреба. Програмата за заштита на животната средина на Обединетите нации (УНЕП) понуди објаснување, во кое се наведува дека не е точно дека ќе се зголемат приносите на земјоделските култури доколку се зголеми и количината на фосфор, туку дека е потребно да се најде соодветна количина. Наместо тоа, различните земјоделски практики значително би го решиле овој проблем. Некои од примерите се употребата на ѓубриво или, на пример, за намалување на зачестеноста на обработување на земјиштето, бидејќи тоа ќе го подобри нејзиниот квалитет и ќе ја намали потребата за ѓубриво.
Освен тоа, отпадните води испуштаат и големи количества фосфор во животната средина, а со соодветен третман, неговата концентрација би можела да се намали за околу 80 проценти.
Конечно, треба да се напомене дека фосфорот е ограничен ресурс, што е уште една причина зошто треба да се користи поодговорно. Како што е наведено на веб-страницата на УНЕП, тоа може да се постигне преку поефикасно ископување и преработка на фосфор. Некои други податоци покажуваат дека значителен дел од светските резерви на фосфор веќе се исчезнати, а оние што останале се наоѓаат само во неколку области, вклучувајќи ги Мароко и Западна Сахара. Попрецизни информации се дека годишно се ископуваат околу 170 милиони тони фосфатни карпи заради земјоделството, односно да се одржи земјата плодна.
Извор: energetskiportal.rs
