Истражувачите анализирале девет мумифицирани тела од Египетскиот музеј во Каиро, од кои повеќето датираат од 1-ви и 2-ри милениуми п.н.е., користејќи комбинација на алатки и техники на сензори, во првата студија од ваков вид, велат тие.
„Мирисот на мумифицираните тела со години привлекува значителен интерес кај експертите и пошироката јавност, но досега не е спроведена комбинирана хемиска и перцептивна научна студија“, рече водечкиот автор, професор Матија Стрлич од Универзитетскиот колеџ во Лондон (UCL) и Универзитетот во Љубљана.
„Ова револуционерно истражување навистина ни помага подобро да планираме зачувување и да ги разбереме античките материјали за балсамирање. Додава уште еден слој на податоци за збогатување на музејската изложба на мумифицирани тела“.
Истражувачите регрутирале група обучени „мирисачи“ кои имале задача да го опишат квалитетот, интензитетот и пријатноста на мирисот, како и да ги измерат молекулите и соединенијата вклучени со помош на гасна хроматографија и масена спектрометрија.
Ова му овозможи на тимот да утврди, на пример, дали овие компоненти потекнуваат од конзерванси, микроорганизми или пестициди. Мирисите биле опишани како „дрвенести“ во 78 проценти од случаите, „зачинети“ во 67 проценти и „слатки“ во 56 проценти, додека „слични на темјан“ и „застарени, граниви“ добиле по 33 проценти.
Д-р Сесилија Бембибре од UCL рече дека истражувањето ја нагласува „важноста да ги користиме нашите сетила за да го разбереме минатото“. Мумификацијата во древниот Египет обично вклучувала третирање на телото со масла и смоли, вклучувајќи ги и оние од бор, кедар и смрека, за да се зачува телото и душата во задгробниот живот и да им се даде пријатен мирис.
