Прегорувањето не доаѓа ненадејно; се гради бавно, сè додека работи како мотивација, енергија и радост не исчезнат.
Раното препознавање на знаците е клучно. Постојаниот замор, емоционалната одвоеност, губењето на интересот за секојдневните активности, па дури и чувството на безнадежност се вообичаени индикатори. Прегорувањето може да доведе до сериозни здравствени проблеми, од несоница и ослабен имунитет до депресија и срцеви проблеми. Затоа е важно да не се нормализира оваа состојба или да се етикетира едноставно како „преоптовареност“.
Превенцијата започнува со дневни навики. Правењето редовни паузи, длабокото дишење, пешачењето или едноставно оддалечувањето од екранот за неколку минути може да го ресетираат телото и умот. Надвор од работата, активностите што навистина полнат енергија – времето поминато во природа, физичкото движење и одржувањето на врските – помагаат да се намалат кумулативните ефекти од стресот. Заштитата на вашето време и поставувањето граници е вештина што треба постојано да се практикува.
Но, прегорувањето не е само индивидуална одговорност. Работните места исто така играат голема улога во неговото поттикнување или спречување. Културите што охрабруваат отворени разговори, обезбедуваат поддршка за менталното здравје и го почитуваат личното време можат значително да го намалат ризикот од прегорување. На крајот на краиштата, за ниедна работа, плата или титула не вреди да се жртвува здравјето, а закрепнувањето секогаш започнува со одлуката да се ставите себеси на прво место.
