Д-р Коста Милков од Балканскиот институт за вера и култура објаснува дека Пијанманов преку својата поставка го изразува плачот на целиот свет.
– „Плачот на Адам“ претставува пророчки и мисиолошки симбол, каде уметникот го претставува првиот Адам во плач и вториот Адам – Христос, кој извикува: „Ете, јас правам сè ново“ – истакнува Милков.
Милков дополнува дека уметноста на Пијанманов ја отсликува неговата „животна филозофија“, која е природен дел од неговата вокација како академски сликар. Пијанманов тематски се спротивставува на трендовите на современиот свет, истражувајќи религиозни и библиски теми во своите дела.
– Ова го прави свесен за можноста да биде обвинет за фокусирање на „застарени“ теми, но Пијанманов го прифаќа ова како дел од својата работа. Според него, не постои „застарена“ уметност; вистинската опасност лежи во „ефемерните трендови“. Квалитетот на неговата работа ќе биде оценет со текот на времето, од генерациите во наредните децении и векови. Во меѓувреме, задачата на уметникот е да се посвети на креативниот процес – додава Милков.
Библиската перспектива во делата на Пијанманов не е монотематска, туку информирана од широки интереси. Литературата, музиката, филмот, теологијата, филозофијата, како и делата на други уметници, играат значајна улога во неговата работа, вели Милков.
Никола Пијанманов е роден во 1981 година во Струмица. Средно образование завршил во уметничкото училиште „Лазар Личеноски“ во Скопје, а дипломирал на Факултетот за ликовни уметности при Универзитетот „Св. Кирил и Методиј“, под менторство на професорот Рубенс Корубин во 2005 година. До сега реализирал над 15 самостојни изложби и учествувал на многу групни претставувања и ликовни колонии. Автор е на сценографии, плакати, одржува предавања и работилници, и активно учествува во културниот живот во Македонија.
