На 13 октомври 2025 година, во Каиро, Египет, беше потпишан историски документ наречен Трампова декларација за траен мир и просперитет, со кој се прогласува официјален крај на повеќе од две години интензивен конфликт во Појасот Газа и поширокиот Блиски Исток.
Декларацијата, која претставува значаен дипломатски исчекор, ја потпишаа претседателот на САД Доналд Џ. Трамп, претседателот на Египет Абдел Фатах ел-Сиси, емирот на Катар Тамим бин Хамад ал-Тани, и претседателот на Турција Реџеп Таип Ердоган. Според Белата куќа, овој потег означува почеток на ново поглавје за регионот – поглавје исполнето со надеж, безбедност и заедничка визија за мир и економски напредок.
Во текстот на декларацијата се истакнува дека сите страни се обврзуваат на долгорочна примена на мировниот договор, со почитување на фундаменталните човекови права и обезбедување на безбедност и достоинство за сите – како за Палестинците, така и за Израелците.
„Разбираме дека вистинскиот и траен мир може да постои само ако сите луѓе во регионот – без разлика на нивната вера или етничка припадност – имаат еднакви можности, се чувствуваат безбедни и имаат пристап до образование, економски можности и достоинствен живот“, се наведува во декларацијата.
Договорот ја нагласува потребата од дипломатски пристап во решавањето на идни спорови, наместо продолжување на насилствата и политички застои кои со години го држат регионот во состојба на неизвесност и страдање.
Еден од клучните сегменти на декларацијата е и јасната заложба за борба против екстремизмот и радикализацијата, кои се посочени како главни пречки за стабилноста на регионот. Потписниците повикуваат на инвестирање во образование, дијалог, меѓусебно почитување и толеранција.
Особено внимание се посветува на почитување на духовното и историското значење на регионот за трите аврамски религии – христијанството, исламот и јудаизмот. Сите страни ја потврдуваат својата заложба за заштита на светите места и културното наследство.
Иако документот не открива детална временска рамка или конкретни чекори за имплементација, тој испраќа јасен сигнал дека постои политичка волја за мир и соработка, дури и помеѓу долгорочно спротиставени страни.
Како што се наведува во текстот:
„Блискиот Исток не може повеќе да го поднесува товарот на продолжени конфликти и застои во преговорите. Новите генерации заслужуваат иднина ослободена од грешките на минатото.“
Декларацијата завршува со силен повик за единство и градење на институционални основи кои ќе им овозможат на идните генерации да живеат заедно во мир, безбедност и благосостојба.
