Во време кога брзината, продуктивноста и постојаната достапност се сметаат за норма, грижата за себе често се сведува на површни активности: спа ден, купување нешто убаво или кратка пауза од обврските. Но суштинската грижа за себе е многу повеќе од тоа. Таа не е луксуз, туку неопходност. Таа е процес на враќање кон себе, на слушање на сопствените потреби, граници и вредности. Таа е начин на живеење што го поддржува нашето физичко, ментално и емоционално здравје.
Суштинската грижа за себе не е само момент на релаксација, туку свесна и конзистентна практика што ни овозможува да функционираме здраво и целосно. Таа подразбира препознавање на сопствените потреби и нивно валидирање, поставување здрави граници со другите и со себе, одржување на телесното здравје преку исхрана, сон и движење, грижа за менталното здравје преку рефлексија, поддршка и емоционална регулација, како и живеење во согласност со личните вредности. Оваа грижа не е нешто што се прави „кога ќе имаме време“, туку нешто што треба да биде вградено во секојдневието.
Телото е нашата основа. Кога не се грижиме за него, сите други аспекти страдаат. Суштинската грижа за телото не значи само вежбање или диета, туку редовен и квалитетен сон, хранлива и балансирана исхрана, движење што ни носи задоволство, не казна, одмор кога сме уморни, без вина, и превентивна здравствена грижа, наместо реактивна. Телото ни зборува преку замор, болка, напнатост. Слушањето на тие сигнали е дел од суштинската грижа.
Во свет полн со информации, мисли и надворешни влијанија, менталната и емоционалната грижа е клучна. Таа подразбира простор за размислување и рефлексија, практики како пишување дневник, медитација или читање, препознавање и прифаќање на емоциите без осуда, разговор со блиски или со терапевт кога е потребно, и ограничување на изложеноста на токсични содржини, луѓе или ситуации. Емоционалната зрелост не значи да сме секогаш „добро“, туку да знаеме што чувствуваме и како да се справиме со тоа.
Границите се основа на здрави односи со другите и со себе. Кога ги поставуваме, не сме груби, туку искрени. Суштинската грижа за себе бара да кажеме „не“ кога нешто не ни одговара, да не се обврзуваме од вина или страв, да се заштитиме од емоционална манипулација и да си дозволиме време за себе, без објаснување. Границите не се ѕидови, туку врати што ги отвораме и затвораме свесно.
Кога живееме во согласност со нашите вредности, чувствуваме мир. Суштинската грижа за себе значи да знаеме што ни е важно: слобода, искреност, креативност, љубов. Да донесуваме одлуки што се усогласени со тие вредности. Да не се прилагодуваме на очекувања што не се наши и да си дозволиме да бидеме автентични, дури и кога тоа значи да се разликуваме. Грижата за себе не е само за телото и умот, туку и за душат, за она што нè прави ние.
Многумина чувствуваат вина кога зборува за грижа за себе. Се прашуваат дали се себични, дали треба да прават нешто „покорисно“. Но суштинската грижа за себе не е себичност, таа е предуслов за да можеме да бидеме присутни, корисни и здрави за другите. Отпорот кон грижа за себе често доаѓа од внатрешни гласови, од стари верувања, културни норми, трауми. Препознавањето на тие гласови и нивното преиспитување е дел од процесот.
Суштинската грижа за себе не е нешто што се купува, туку нешто што се практикува. Таа бара свесност, храброст и љубов кон себе. Таа е патување, не дестинација. И секој чекор без разлика колку е мал, е вреден. Да се грижиме за себе значи да се вратиме кон себе. Да се слушаме, да се почитуваме, да се поддржуваме. Не затоа што сме слаби, туку затоа што сме важни. И кога ќе го направиме тоа, не само што се чувствуваме подобро, туку и светот околу нас станува подобро место.
