Миленијалците и генерацијата Z ги отфрлаат традиционалните норми и бараат партнерства под свои услови.
Бракот, кој некогаш се сметаше за неизбежен чекор во зрелоста, денес е во длабока трансформација. За миленијалците и генерацијата Z , „судбоносното да“ повеќе не е општествена обврска или економска неопходност, туку свесен избор. Младите парови сè повеќе ја одложуваат свадбата или целосно ја заобиколуваат, доведувајќи ја во прашање релевантноста на оваа древна институција во современиот свет. Вистина е дека бракот сè повеќе се гледа како нешто во кое можете да влезете и излезете – без разлика дали веќе сте во него или не. И се чини дека денес изборот за младите луѓе е претежно: да не влезат, објавува Magazin.hr .
Статистиката не лаже: Бракот повеќе не е приоритет
Просечната возраст на која возрасните стапуваат во брак во Соединетите Американски Држави значително се зголеми од 1950-тите години, додека стапките на брак генерално се намалуваат. Во меѓувреме, анкета на истражувачкиот центар Пју покажа дека во 2021 година, рекордни 25 проценти од 40-годишниците никогаш не биле во брак, што е огромно зголемување од само 6 проценти во 1980 година. Овие податоци укажуваат дека сè поголем број млади луѓе во нивните дваесетти и триесетти години го одложуваат или целосно се откажуваат од бракот.
„Дојдовме до време во општеството каде што стапувањето во брак повеќе не е клучен чекор во растењето, туку активен избор што не мора секој да го направи за да преживее или да напредува. И, како некој што сè уште длабоко го цени бракот – иако на пореалистичен и поистражен начин отколку порано – оваа промена изгледа неверојатно возбудлива. Бидејќи да се биде опкружен со сопружници кои сакаат да бидат во брак, наместо парови кои чувствуваат дека мораат, има потенцијал да го трансформира начинот на кој сите размислуваме за таа институција“, пишува Алисон за Cosmopolitan Breakup.
Страв од развод и финансиска несигурност
Една од главните причини зошто помладите генерации се чини дека се помалку склони кон брак е стравот од развод. Генерацијата „бумери“ има највисока стапка на разводи од која било друга жива генерација, а тоа во голема мера влијаело врз начинот на кој нивните деца пристапуваат кон бракот: претпазливо и поретко.
Влијанието на родителскиот пример
Раскин тврди дека не е изненадувачки што браковите во кои растеме во голема мера ги обликуваат нашите мислења за бракот воопшто. „На пример, моите родители имаа брак на кој им завидуваа нивните пријатели. Тие не беа само најдобри пријатели, туку вистински партнери. Сепак, за многу луѓе на мои години, бракот на нивните родители не беше нешто кон кое требаше да се стремиме. Тоа беше шема што требаше да се избегнува по секоја цена“, пишува авторот. Многу миленијалци пораснаа гледајќи ги своите родители како се караат – без разлика дали во семејниот дом, во судницата или на двата фронта. Не е изненадувачки што ваквите искуства кај нив развиле одредена непријатност или отпор кон идејата да бидат законски обврзани со партнер.
Современи предизвици и променливи норми
Секако, оваа неподготвеност за брак не произлегува само од влијанието на нашите родители, туку е комбинација од неколку фактори.
Авторот истакнува дека денес заедничкото живеење со партнер пред бракот е општествено прифатено, поради што повеќе не постои истиот притисок за формализирање на врската само заради заедничкото живеење. Исто така, се истакнува дека растечката финансиска нестабилност кај младите луѓе придонесува за чувство на неподготвеност за брак – многумина сметаат дека не се „подготвени“ сè додека не остварат одреден приход или не можат да си дозволат сопствен имот, што во денешната економска клима честопати останува недостижно.
Покрај тоа, високите трошоци за свадбата претставуваат сосема оправдана причина за одложување или отфрлање на таа одлука. Авторот дополнително посочува дека историјата на бракот, обележана со сексизам и нееднаквост, ја направила оваа институција помалку привлечна, особено за оние кои денес имаат избор воопшто да не учествуваат во неа.
Новата дефиниција за брак: можност за посреќна иднина
„Но, би се осмелила да кажам дека не треба да се плашиме од развод на начинот на кој биле воспитани нашите родители“, напиша Раскин. „Многу бумери влегле во брак верувајќи дека разводот не е опција, или барем не е опција што не доаѓа со огромни социјални и финансиски последици. Иако современиот развод воопшто не е лесен, тој не ја носи истата стигма како некогаш.“
Понатаму, авторот објаснува како современите бракови сè повеќе се базираат на моделот на двоен приход, што значи дека партнерите во врската ја задржуваат економската независност и не се чувствуваат заробени или исклучени од пазарот на трудот.
Иако стапките на развод кај бејби-бумерите продолжуваат да растат, авторот забележува дека вкупните стапки на развод всушност се намалуваат во последните децении. Тоа покажува дека разводот не е неизбежен исход, како што често се верувало, особено сега кога бракот повеќе не е нешто што се склучува под притисок во раните дваесетти години, туку резултат на намерен избор на партнер.
„Не мислам дека бракот е вистинскиот избор за секого“, вели тој. „Но, верувам дека за некои парови, тој може да додаде прекрасен слој на доверба, интимност и симболика што е тешко да се игнорира. Се надевам дека помладите генерации ќе почнат да ја ценат својата новооткриена способност да создаваат индивидуализирани, модерни бракови што функционираат за нив, наместо да си го негираат искуството од страв.“
Раскин заклучува дека денес имаме можност да водиме отворени и искрени разговори за клучните аспекти на заедничкото живеење – како што се споделувањето на домашните обврски, грижата за децата и управувањето со финансиите. Во него се нагласува како можеме да се оддалечиме од идејата за „сродна душа“, според која партнерот треба да ги исполни сите наши емоционални и практични потреби, и наместо тоа свесно да изгради мрежа на поддршка надвор од самиот брак. Исто така, се истакнува важноста на усогласувањето во ставовите за разводот – не како морален неуспех, туку како легитимна опција – пред да се влезе во правно обврзувачка врска.
Конечно, Алисон Раскин потсетува дека бракот, без оглед на околностите, секогаш вклучува одреден ризик и чекор во непознатото. Но, ако одлучиме да го направиме тој чекор, постои можност да завршиме во врска што изгледа многу поинаку – и потенцијално поздраво – од она што го доживеала претходната генерација.
