Празничната атмосфера во Лерин (Флорина) на 22 декември 2025, во рамки на традиционалната манифестација позната како „Ден на огновите“, доби неочекуван пресврт откако, според медиумски извештаи и видеоснимка што кружи на социјалните мрежи, настапот на бендот „Banda Entopica“ бил прекинат во моментот кога започнале да се пеат стихови на македонски јазик.
Во центарот на настанот е градоначалникот на Лерин, Василеос Гианакис, за кого дел од македонските медиуми наведуваат дека интервенирал лично на бината и побарал да се прекине пеењето на македонски, дозволувајќи продолжување само со инструментална изведба. Снимката, која во текот на денот се прошири по регионалните мрежи, ја поттикна старата расправа што во оваа средина секогаш се враќа: каде завршува фолклорот, а каде почнува политиката – и кој ја повлекува линијата кога станува збор за јазикот.
Самата манифестација е дел од предбожиќните обичаи во градот и околината, при што палат огнови на повеќе локации. Општината, во свои јавни соопштенија пред настанот, фокусот го стави на безбедносните мерки и координацијата меѓу службите за двата дена (22 и 23 декември), без јавни наводи за ограничувања околу програмата или јазикот на изведбите. Истовремено, локални медиуми во Флорина претходно најавуваа дека токму „Banda Entopica“ ќе настапи на 22 декември, претставувајќи ја како состав со репертоар на традиционална и модерна балканска музика.
Според објавите што ги пренесоа македонските портали, бендот ја започнал изведбата на „Софка на татко“, песна што често се среќава во регионалната музичка традиција, а веднаш по првите стихови следела реакцијата од локалната власт. Како дел од описот на инцидентот, се пренесува и реплика од член на бендот кон публиката – „Музиката нема граници“ – како спонтан одговор на притисокот да се прекине со пеење.
Ниту еден од текстовите што ја отворија темата не нуди целосна, официјално потврдена реконструкција – што точно било кажано на бината, дали постоела претходна инструкција до организаторите, дали интервенцијата била од безбедносен или политички карактер, и дали имало формална забрана или „усна“ наредба во реално време. Во такви случаи, деталот што ја прави разликата често останува во она што не е кажано јавно: дали станува збор за изолиран гест на локална политика, за неформална пракса која се повторува, или за реакција на моментален притисок од публика и околина.
Сепак, симболиката е тешко да се игнорира. Настан кој треба да биде празничен, заеднички и локално-идентитетски, за миг се претвора во сцена каде еден јазик се третира како проблем, а другиот како „нормала“. Токму затоа видеата од ваков тип имаат подолг живот од самата вечер: не го документираат само прекинот на една песна, туку ја оголуваат тензијата меѓу декларативните европски вредности и секојдневните правила на теренот – особено во средини каде идентитетот традиционално е чувствителна зона.
Извор- Рацин.мк
