Бројот на лекари и медицински сестри образовани во странство брзо расте, според најновиот извештај на Светската здравствена организација (СЗО).
Европските здравствени системи сè повеќе се потпираат на странски лекари и медицински сестри, што може да предизвика сериозни предизвици во наредните години, предупредува СЗО во својот нов извештај.
Во европскиот регион на СЗО, кој вклучува 53 земји во Европа и Централна Азија, се очекува дефицит од дури 950.000 здравствени работници до 2030 година.
За да се компензира овој недостаток, многу земји сè повеќе прибегнуваат кон имиграција на медицински персонал.
Помеѓу 2014 и 2023 година, бројот на нови лекари во европската работна сила се зголеми речиси трипати, додека бројот на нови медицински сестри се зголеми петкратно, се вели во извештајот.
Во истиот период, бројот на лекари образовани во странство се зголемил за 58 проценти, а бројот на медицински сестри за 67 проценти. Германија и Велика Британија го забележаа најголемиот дел од овој раст.
Поголемиот дел од новите здравствени работници доаѓаат од странство
До 2023 година, дури 60 проценти од новите лекари и 72 проценти од новите медицински сестри што влегуваат на европскиот пазар на трудот се образовани надвор од земјата каде што биле вработени.
Меѓу нив има работници од соседните европски земји, како и оние од други континенти, од Азија, Африка и Америка.
Овој тренд создаде длабока поделба: земјите од Источна и Јужна Европа сè повеќе ги губат своите медицински работници, додека западните и северните земји во голема мера ги добиваат, дополнително влошувајќи го веќе постоечкиот недостиг во одредени региони, се наведува во извештајот.
„Ова не е само прашање на бројки“, вели д-р Наташа Ацопарди-Мускат, директорка на одделот за здравствени политики и системи во СЗО Европа.
„Зад секој лекар или медицинска сестра што мигрира, стои приказна за амбицијата и потрагата по подобри можности, но честопати и за притисокот врз семејството и здравствениот систем што го оставиле зад себе“, додаде таа.
Стареењето на населението и пензионирањето дополнително ја влошуваат ситуацијата.
Овие предизвици се дополнително влошени од фактот дека побарувачката за медицинска нега се зголемува поради стареењето на населението, додека во исто време голем број здравствени работници се пензионираат, а замена не е лесно да се најде.
Во некои земји, повеќе од 40 проценти од лекарите се над 55 години.
Затоа, како што се наведува во извештајот, „потребата за меѓународно регрутирање неизбежно ќе расте“.
СЗО ги повикува земјите да ги зајакнат напорите за задржување на домашниот персонал и да го подобрат планирањето на здравствената работна сила.
Се препорачува политиките да ги земат предвид сите форми на меѓународна работа: од трајно преместување, преку краткорочни договори, до дневно прекугранично патување.
„Миграцијата на здравствените работници стана реалност на меѓусебно поврзаниот европски пазар на трудот и мора да се регулира пофер и одржливо“, заклучи Ацопарди-Мускат.
