Ново истражување покажа дека младите на состаноците повеќе го ценат контактот со очите отколку физичкиот допир. Според податоците објавени во New York Post, дури 59 проценти од дваесетгодишниците сметаат дека погледот е поинтимен од допирот – што открива голема промена во перцепцијата за блискост.
Истражувањето на компанијата EZContacts, кое вклучи илјада самици и лица во врски, покажа дека погледот станал клучен за создавање романтична поврзаност.
Погледот пред допирот
Авторите на студијата нагласуваат дека контактот со очите е многу личен – може побрзо да создаде врска од разговорот и да предизвика чувство на блискост уште при првиот состанок. Дури 62 проценти од девојките од генерацијата З признаа дека им е погледот повлечен од допирот, а истото мислат и 55 проценти од момците.
Оваа наклонетост произлегува од желбата на генерацијата З за автентични искуства. Младите се сè повеќе ориентирани кон вистински средби и нефилтрирани моменти, додека се оддалечуваат од апликациите за запознавање кои, според нив, премногу наликуваат на вештачка реалност. „Средбата во живо и гледањето во очи може да биде начин луѓето да градат доверба, пробивајќи ја буката на неискреност од интернет“, објаснуваат аналитичарите.
Очила како нов симбол на привлечност
Истражувањето откри и интересен тренд – очилата сè почесто будат привлечност. Повеќе од половина од испитаниците (58 проценти) рекле дека лицата со очила им изгледаат повлечни. Ова го потврдуваат 69 проценти од мажите и 46 проценти од жените.
Експертите додаваат дека очилата можат да испраќаат различни пораки – класичните црни рамки сугерираат сериозност и самодоверба, додека шарените и впечатливи рамки оддаваат играчкост и отвореност.
Оваа промена во перцепцијата означува преврт, очилата повеќе не се сметаат за „пречка“ на убавината, туку како детал кој може да ја зголеми привлечноста. Денешните стандарди сè повеќе го нагласуваат карактерот и заедничките вредности, наместо совршените црти на лицето.
„Излегувањата не се само прашање како ги гледаме другите, туку и како се чувствуваме дека нè гледаат нас“, заклучуваат истражувачите. „Очилата можат да ја рамкираат лицето, но очите раскажуваат приказна – и таа приказна може да ја започне врската пред да падне и една реченица.“
