Во такви услови, Томас Едисон решил да создаде не само подобра сијалица, туку и целосен систем за електрично осветлување што ќе биде достапен за широка употреба. Со поддршка од инвеститори, тој во 1878 година започнал истражувања во својот прочуен лабораториум во Менло Парк.
На 21 октомври 1879 година, Едисон ја започнал пресудната проба на сијалица со јаглеродизирано памучно влакно во стаклена вакуумска обвивка. Следниот ден, 22 октомври, таа горела повеќе од 40 часа без прекин — што било револуционерен успех. Подоцна открил дека влакна од бамбус можат да траат и до 1200 часа, што ја направило сијалицата доволно издржлива и исплатлива за масовна примена.
На 31 декември 1879 година, Едисон го отвори својот лабораториум за јавноста. Илјадници посетители воодушевено гледале како улиците и зградите во Менло Парк блескаат под електрична светлина. Демонстрацијата предизвикала огромен интерес и за неколку години тој развил целосен систем со сијалици, прекинувачи, електрични водови и централна дистрибуција.
Веќе на 4 септември 1882 година, неговата прва комерцијална електрана Pearl Street Station во Њујорк почнала со работа, снабдувајќи 85 згради со електрична енергија — почеток на ерата на модерното осветлување и крај на доминацијата на гасната светлина.
Едисоновата сијалица не била само технички изум, туку симбол на почетокот на електрификацијата на човештвото. Таа го продолжи денот, го смени начинот на живеење и ја отвори вратата кон нови индустрии. Од тој потфат подоцна произлезе компанијата General Electric, една од највлијателните технолошки корпорации на 20 век.
Иако денес класичните сијалици се заменети со поефикасни ЛЕД-светла, изумот на Едисон од 1879 година останува едно од најпрепознатливите обележја на технолошката револуција — симбол не само на светлина, туку и на визија, упорност и вера во моќта на иновацијата.
Извор: Index.hr
