Студијата, предводена од Џастин Д. Мартин, го оспорува преовладувачкото верување дека паметните телефони се штетни за благосостојбата на децата. Спротивно на очекувањата, истражувањето покажа дека поседувањето паметни телефони во оваа возрасна група често е поврзано со позитивни резултати, како што се зголемена социјална интеракција и подобрено ментално здравје. Оваа студија е дел од пошироките напори за следење на употребата на дигитални медиуми и нејзините ефекти врз благосостојбата во текот на животниот век, според USF.
Истражувањето, во кое учествуваа 1.510 деца од Флорида, покажа дека децата кои поседуваат паметни телефони пријавиле подобри социјални и емоционални резултати. Овие деца имаат поголема веројатност да поминуваат време лично со пријателите, во просек речиси три дена неделно, во споредба со само два дена за оние без паметни телефони. Дополнително, децата со паметни телефони изјавија дека се чувствуваат подобро за себе – 80% од сопствениците на паметни телефони се чувствуваат добро за себе, во споредба со само 69% од оние кои немаат телефон. Интересно, студијата покажа дека поседувањето паметен телефон не е во корелација со зголемена анксиозност или депресија; всушност, резултатите го покажале спротивното, децата со паметни телефони пријавиле помалку знаци на проблеми во менталното здравје.
Сепак, студијата, исто така, истакна некои грижи за употребата на технологијата. На пример, откриено е дека децата кои чувале паметни телефони во собите навечер спијат помалку, што би можело да сугерира дека родителите можеби ќе сакаат да ја ограничат употребата на телефонот пред спиење. Прекумерната употреба на социјални медиуми и видео игри, исто така, покажа поврзаност со нарушувања во спиењето и проблеми со модерирање на времето пред екранот. Дополнително, децата кои често објавувале на социјалните мрежи имале поголема веројатност да доживеат анксиозност и депресија, веројатно поради сајбер малтретирање или изложеност на негативни коментари. Овие наоди ја нагласуваат сложеноста на времето поминато пред екранот, што сугерира дека не сите дигитални интеракции имаат исто влијание.
Истражувачите, исто така, истакнаа дека семејствата кои обезбедуваат паметни телефони на своите деца може да се разликуваат од оние кои не го прават тоа, а овие разлики би можеле да влијаат на резултатите. На пример, децата од побогатите семејства имаат поголема веројатност да имаат паметни телефони, а студијата забележа дека овие деца имаат тенденција да пријавуваат различни модели на употреба на технологијата, како што е поголема веројатност да користат платформи за социјални медиуми како Instagram и TikTok. Овие нијанси сугерираат дека ефектите на паметните телефони не се само одредени од самиот уред, туку и од поширокиот контекст во кој се користи технологијата, вклучувајќи ги социо-економските фактори и семејната динамика.
Иако оваа студија го оспорува наративот дека паметните телефони се универзално штетни за децата, таа исто така повикува на избалансирана перспектива. Истражувањето признава дека употребата на технологија може да има негативни последици, особено кога вклучува прекумерно време пред екранот, лош сон или изложеност на сајбер-малтретирање.
Наместо да одобруваат сеопфатни забрани за паметни телефони, експертите тврдат дека е клучно да се пристапи кон ова прашање со нијанси. Како што продолжува дебатата, јасно е дека ефектите од поседувањето паметни телефони врз благосостојбата на децата се повеќеслојни, а еднообразните решенија веројатно нема да ја решат сложеноста на улогата на дигиталните медиуми во животот на младите луѓе.
