Во денешниот свет каде „скролањето“ стана спорт, се поставува прашањето: дали претераната употреба на технологијата влијае врз развојот на мозокот кај децата? Дали ја забораваме вредноста на традиционалните методи како што се игра на отворено, креативно изразување и лична интеракција?
За жал, станува сè потешко да се избегне влијанието на дигиталните уреди врз секојдневниот живот, вклучувајќи ги и животите на нашите најмали деца. Паметните телефони, компјутерите и телевизорите станаа составен дел од семејството, а децата се изложени на екраните уште од најрана возраст. Иако технологијата има многу позитивни страни, експертите предупредуваат на потенцијалната штета што може да ја предизвика прекумерната изложеност на децата на дигитални содржини, особено во текот на нивниот развој. Сега се поставуваат прашањата: колку технологијата може да помогне, а колку да наштети? Како да се балансираат придобивките и ризиците?
Елеонора Главина, клинички психијатар и соработник психолог, верува дека е важно да се најде умереност. „5 минути не се проблем“, истакнува таа, но додава дека се препорачува децата до две години воопшто да не се изложуваат на екрани.
„Денеска живееме во дигитален свет, опкружени сме со монитори и мислам дека треба да размислиме дека технологијата е дел од нашите животи и не можеме да бегаме од неа“, забележува таа.
Иако прифаќа дека технологијата е присутна, сепак докторката нагласува дека најдобриот пристап е да се интегрира во заедничките активности, во кои родителот има увид во она што детето го прави и гледа.
„Мониторите не треба да бидат ‘бебиситерки’, туку алатки за заедничко учење и едукација, но во многу мали количини“, додава Главина. „Важно е детето да комуницира со други луѓе уште на рана возраст, бидејќи само така може да развие емоционална сигурност и способност за учење“.
Од друга страна, д-р Динко Смиловиќ, потсетува дека физичката активност игра клучна улога во развојот на когнитивните способности на децата.
„Мозокот без тело не функционира“, истакнува тој, објаснувајќи како развивањето на моторичките вештини не само што ја подобрува физичката координација, туку и го поттикнува развојот на самодовербата, решавањето проблеми и способноста за справување со неуспехот.
„Кога децата манипулираат со предмети и истражуваат простор, тие развиваат чувство за 3Д простор и стануваат активни учесници во нивната околина“, нагласува тој. Смиловиќ, исто така, додава дека ако децата гледаат само екрани, тие пропуштаат да ги развијат овие основни способности, што може да им отежне да се движат во реалниот свет подоцна.
