Обичната питома смоква (Ficus carica) потекнува од западна Азија и Медитеранот, а се одгледува уште од древни времиња. Се смета за едно од најстарите култивирани овошја – најстарото познато дрво, Светата смоква на Шри Ланка, е старо дури 2.300 години, пренесува City Magazine.
Некои тврдат дека токму осите се одговорни за специфичната, понекогаш крцкава текстура во срцевината на смоквата. Други, пак, велат дека доколку осата навистина влезе во плодот, таа целосно се разградува до моментот на созревање на смоквата.
Всушност, процесот на опрашување кај дивите смокви навистина вклучува мали оси од родот Blastophaga grossorum. Тие влегуваат во малите, недозреани плодови на дивите смокви, каде што полагаат јајца. Машките оси, кои се развиваат во плодот, се разградуваат целосно до моментот кога смоквата созрева. Овој процес е дел од природниот циклус што овозможува опстанок и на смоквите и на осите.
Најважната информација е дека ова се однесува само на дивите сорти смокви. Смоквите кои секојдневно ги гледаме на пазарите и ги јадеме – т.н. питоми смокви – не зависат од опрашување со оси. Бидете уверени дека во смоквите од продавница нема мртви оси.
Дополнително, смоквите ретко се третираат со пестициди и важат за едно од најприродните и најздрави овошја што можеме да ги консумираме.
Не, во секоја смоква не се крие мртва оса. Особено не во оние кои ги јадеме секојдневно. Можете слободно да уживате во ова слатко овошје – целосно вегански и без грижа на совест.
Извор: N1info.rs
