Сигурно сте забележале ситуација кога вашето куче „не го сака“ некој човек, иако вие не гледате ништо сомнително. Се повлекува, станува немирно или дури ржи – и тогаш се прашувате: што ли гледа, што јас не гледам?
Според стручњаците, реакциите на кучињата не се случајни. Тие се природни детектори на емоции. Со неверојатно чувствителни сетила, особено на мирис, тие можат да забележат хемиски промени во телото што се случуваат кога некој е лут, анксиозен или неискрен.
Кога некој лаже или ги потиснува своите чувства, кучето тоа нема да го доживее како „лажга“, туку како несклад меѓу надворешното и внатрешното. А токму тој несклад кај нив буди инстинкт за претпазливост. Повлекување, лаење или зјапање од далечина се нивни природни „алармни сигнали“.
Кучињата не разбираат морал како луѓето, но често подобро ја распознаваат вистината. Ако некој делува пријателски, но неговиот тон на глас, движењата или дишењето пренесуваат нешто друго – кучето тоа веднаш го чувствува. Тие, како што велат експертите, „гледаат со носот, а слушаат со срцето“.
Дури и ситна напнатост или лажна насмевка може да предизвикаат промена во нивното однесување. Тоа не е непослушност – туку одбранбен инстинкт.
Кучињата ги набљудуваат и реакциите на луѓето кон вас. Ако некој се однесува со непочит, тие тоа го чувствуваат како закана. Може да одбијат храна од таа личност или да се однесуваат нервозно – не поради дресура, туку поради вродена интуитивна интелигенција.
Особено чувствителни се кучињата што преживеале траума – звук, движење или мирис можат да разбудат непријатни спомени. Тие реагираат пред да сфатат зошто. Не се работи за омраза, туку за стара, несвесна непријатност.
Вашето куче никогаш нема да ве лаже. Неговите реакции се искрени – дури и ако не ви изгледаат логични. Наместо да ги игнорирате, обидете се да ги разберете. Прашајте се: дали ова е реакција на претходна траума, моментален страв или само чувство на нелагодност?
Светот на кучињата е тивок, но богат со знаци. Иако не зборуваат, тие секогаш „зборуваат“ – само треба да ги слушнеме.
