По смртта на папа Франциско во 88. година, вниманието на светот е свртено кон конклавата која наскоро ќе одлучи кој ќе биде новиот поглавар на Римокатоличката црква.
Меѓу имињата на потенцијалните наследници, сè почесто се спомнуваат африкански кардинали, а особено Питер Турксон од Гана. Неговото име не е ново во тие кругови – веќе бил фаворит и 2013 година кога беше избран папа Франциско.
Според некои анкети, Турксон сега е на самото врвот на фаворитите за наследник на папа Франциско.
Римокатоличката црква последен пат имала папа од Африка пред повеќе од 1800 години – Папа Виктор I, кој ја водел црквата на крајот на 2. век, потекнувал од северна Африка. Денес, кога католицизмот на африканскиот континент доживува голем раст, додека Европа станува сè по-секуларна, се поставува прашањето: дали Црквата е подготвена за својот прв црн папа?
Кардинал Питер Турксон потекнува од сиромашна фамилија со десет деца, а 2003. година станал првиот гански кардинал. Имал важна улога во спречувањето на насилството за време на политичката криза во Гана во 2008. година, а извршувал и значајни функции во Ватиканот. Иако е познат по својата отвореност и последната изјава во која го бранеше ЛГБТ+ населението во Гана, дел од африканскиот клир останува многу конзервативен. Кардинали како Роберт Сара од Гвинеја или Фридолин Амбонго од Конго познати се по цврстите ставови против истополовите заедници и абортусот.
Папа Франциско за време на својот понтификат настојуваше да ја зајакне глобалната карактеристика на црквата, со што им даде поголема важност на африканските кардинали – сега тие сочинуваат 12% од изборното тело, во споредба со 8% во претходната конклава. Со тоа се отворија вратите за можноста за избор на папа од Африка.
Меѓутоа, дискриминацијата, иако не секогаш отворена, останува бариера. Еден свештеник од Конго истакнува дека и понатаму постои тивка бариера кон африкански папа, без разлика на напредокот.
Африка, која има околу 20% од католиците во светот, би можела да внесе нова динамика во Ватикан. Прашања како климатските промени, сиромаштијата, недостатокот на свештеници и традиционалните практики (како полигамијата) отвораат простор за нови погледи. Кардинал Амбонго, на пример, веќе размислува како Црквата може да одговори на прашањето за целибатот и вклучувањето на поранешни полигамни верници.
За многу верници, како што вели свештеникот Пол Маји од Нигерија, потеклото на папата не е пресудно – поважна е Божјата волја. Тоа го потврдува и професорот Силваин Бадибанга од Конго, кој вели: „Не треба да мислиме дека сега е наш ред. Бог одлучува.“
И самиот Турксон, запрашан за можноста да стане папа, одговорил едноставно: „Ако е Божјата волја.“
Другиот кардинал кој често се споменува е Роберт Сара. Сара, 79-годишен од Гвинеја, поранешен шеф на ватиканската литургиска канцеларија, долго се сметал за најдобра надеж за африкански папа.
Љубен од конзервативците, Сара би значел враќање на доктринално и литургиски ориентирано папство како што беа оние на папите Јован Павле II и Бенедикт. Сара, кој претходно ја предводел ватиканската канцеларија за добротворни активности Cor Unum, неколку пати имал конфликти со Франциско, а ниеден не бил посериозен од оној кога тој и Бенедикт заедно напишале книга која ја застапувала „неопходноста“ за продолжување на целибатот за свештениците на латински обред. Книгата беше објавена во време кога Франциско размислуваше дали да дозволи венчани свештеници во Амазонија за да се реши проблемот со недостигот на свештеници во таа област.
Имплицирано е дека Сара манипулирал со Бенедикт за да го позајми неговото име и морален авторитет за книгата која имала сите карактеристики на спротивен став во однос на учењето на Франциско. Франциско го отстранил секретарот на Бенедикт, а неколку месеци подоцна го пензионирал Сара по што наполнил 75 години. Дури и поддржувачите на Сара жалат дека овој инцидент му наштетил на неговите шанси да стане папа.
