Црвените верверички во Европа можеби се мали, но се изненадувачки отпорни.
Ново истражување од Универзитетот Борнмут и проектот Wight Squirrel покажува дека оваа автохтона европска врста покажува изненадувачка отпорност на климатските промени.
Истражувањето, предводено од конзервациската биологинја Алисoн Бјукенен, користело климатски модели за да процени како би се справиле црвените верверички во различни сценарија на затоплување низ Европа. Тимот разгледувал фактори како промени во температурата и врнежите, што би можеле да влијаат врз храната и живеалиштата – и добиле добри вести.
„Гледаме дека популациите на црвени верверички не се директно погодени од тековните климатски услови, според моделите,“ изјави Бјукенен. Наместо тоа, многу поголемо влијание имаат други закани, како што се уништување на живеалишта, конкуренција од инвазивниот сив верверичка и болести.
Ова е особено важно за Обединетото Кралство, каде што сивите верверички, донесени од САД, речиси целосно ги истиснале црвените во повеќето области. Островот Вајт е едно од ретките места каде што тие сè уште опстојуваат, токму поради изолираноста што ги држи сивите верверички надвор.
Животните се прилагодуваат на климатските промени на различни начини
Црвените верверички не се единствени. Научниците се изненадија и од кловн-рибите (познати од „Барајќи го Немо“), кои за време на морски топлотни бранови го намалуваат своето тело – со што ја намалуваат енергетската потрошувачка и зголемуваат шансите за преживување.
Слична стратегија користат и морските игуани за време на настаните Ел Нињо, кога топлите води го менуваат нивното природно живеалиште на Галапагос.
На копно, пак, во Шкотските Висорамнини се планира реинтродукција на до 15 животни од видот таурос – голем вид диви говеда. Очекувањата се дека тие ќе го обработуваат земјиштето, ќе ја обноват биодиверзитетот, ќе врзат јаглерод и ќе го поттикнат еко-туризмот.
Конзервацијата останува клучна
Иако климатските промени се најголем предизвик за екосистемите ширум светот, студијата од BU е потсетник дека не се сите видови подеднакво ранливи. Но тоа не значи дека можеме да се опуштиме.
„Други фактори, како што се живеалиштата, достапноста на храна, болестите и конкуренцијата од други видови, играат поголема улога и ја нагласуваат потребата од активна заштита на овој сакан вид,“ изјави Бјукенен.
