Да се биде татко и да се биде тато – иако на прв поглед изгледа исто, разликата е огромна. И двајцата одат на работа, честопати работа што не ја сакаат, за да може семејството да има покрив над главата и нешто повеќе од основното – можеби часови по пијано, семеен излет или сладолед по училиште. И двајцата можат да бидат присутни на натпревар или училишна претстава. Но, тато е повеќе од присуство – тој е чувство на сигурност, нежност и поддршка што децата ја паметат цел живот.
Еве што ги прави татковците посебни – тие квалитети што децата никогаш не ги забораваат:
Размислува пред да зборувате
Едноставно? Можеби. Но, колку пати сте се гризеле за јазикот пред да одговорите на прашањето на вашето дете: „Тато, што мислиш за ова?“ Постои голема разлика помеѓу бруталната искреност и промислената искреност. Зад прашањето честопати стои желбата за одобрување или надежта дека детето ќе го направи таткото горд, наместо потребата за филозофска анализа.
Си игра со децата на нивно ниво
Вистинскиот татко не гледа проблем во пиењето чај со плишани играчки. Тој ќе ја прочита таа здодевна сликовница по трет пат, играјќи го г-дин Мечка и Еднорогот како вистински глумец. И ќе дозволи косата да му ја „шишаат“ детските раце, без оглед на тоа што никој веќе не го препознава.
Според „The Journal of Behavioral Development“, моментите како овие може да бидат мали и кратки за таткото – но за детето, тие се спомени што ја обликуваат довербата и љубовта.
Дава пример преку однесување
Тато покажува трпение и почит, не само кон своето семејство, туку и кон другите луѓе. Тој не вика во сообраќајот, не ги користи децата како оружје во конфликт со својот поранешен партнер и не ги обезвреднува другите затоа што не се согласуваат со него.
Според Американската психолошка асоцијација, ова се моментите кога децата учат што значи да се биде човек. Тоа не значи дека мора да бидеш совршен, сите правиме грешки. Но, пет секунди размислување пред да дејствувате можат да направат чуда.
Ги штити своите деца
Кога детето ви кажува дека некој му направил нешто несоодветно – не ја започнувајте реченицата со „сигурно сте го разбрале погрешно“. Вистински татко – слуша. Тој поставува прашања. И функционира.
Студијата на BMC Pediatrics покажува колку е важно децата да бидат сфатени сериозно кога бараат заштита. Тато јасно му кажува на детето: не си направил ништо погрешно и си направил правилно што разговарал со мене. Децата треба да знаат дека имаат право да поставуваат граници и да велат „не“ – дури и на познаници или членови на семејството. Почитувањето на просторот и телото на детето не значи недостаток на образование – тоа значи здрава самодоверба.
Ако, се разбира, станува збор за посериозни ситуации – нема двоумење. Потоа се преземаат официјални чекори за да се заштити детето.
Да се биде татко е биолошки факт. Да бидеш тато е избор, напор и љубов. Тато се создава со раѓањето на дете. Стануваш тато со тоа што си тука – во играта, во разговорот, во прегратката кога е тешко. И токму тие моменти, тие секојдневни мали избори, се она што децата го носат со себе целиот свој живот.
