Dern Shoreditch денес е поврзан со прескапи кафиња и клубови, но пред 25 години – просторот околу напуштените фабрики, стриптиз клубовите и бомбардираните згради, беше место каде се роди едно ново уметничко движење.
На крајот на улицата Леонард, на местото наречено Dragon Bar, герилските уметници од цела Англија се собираа за да направат ново уметничко дело. „Тоа беше центар на она што се случуваше на британската улична уметничка сцена“, се сеќава Бен Ајн, поранешен шанкер и еден од најуспешните улични уметници во светот денес. „Имаше луѓе како мене, Бенкси, Д Фејс и други деца кои правеа многу работи таму“.
Со децении, едно од тие „деца“ Бенкси е глобално признато име чии дела се продаваат за милиони фунти и ги полнат колумни во весниците.
Анонимниот уметник од Бристол е третиот најпопуларен уметник во Обединетото Кралство, по Винсент ван Гог и Леонардо да Винчи.
Уличната уметност во Аглија секогаш имала посебно место. Од графити уметникот 10 Foot до уличните уметници како што се Stik, Inkie и My Dog Sighs….сите тие велат дека има еден тон револуционерна работа што може да се конзумира ако ги отворите очите и се фокусирате кон неа.
Уличниот уметник Пегазус од Лондон, чии дела се движат од политички пораки до споменици за личности како Дејвид Боуви, Принц и Ејми Вајнхаус, ќе рече: „Се разбира, Бенкси одигра огромна улога во успехот на многу улични уметници кои дојдоа по него, бидејќи помогна да се отвори вратата за многу креативци како мене.
„Има многу талентирани уметници ширум Велика Британија, кои исто така заслужуваат слично признание, но продолжуваат да бидат засенети од анонимниот колектив на уметници кои сликаат во името на Бенкси“. За уличниот уметник Бамби, Бенкси беше „несомнено идеен“ чија работа „ја внесе уличната уметност во мејнстримот, слично на она што Битлси го направија за рокенролот“.
Mr Cenz чие дело е опишано како „надреалистичка графити уметност за душа“, вели дека вниманието на Бенкси „и дава изложеност на целата сцена“.
Но, тој исто така укажа на двојните стандарди во однос на Бенкси кои, како што рече, ги „огорчуваат“ некои уметници. „Секој друг што сликал на предните ролетни на зоолошката градина во Лондон ќе биде ставен во затвор. Тоа е она што се случува кога вашите уметнички дела се продаваат за милиони фунти, можете да почнете да се извлекувате од тоа“.
Eine, вели „Бенкси е еден од ретките улични уметници кои сè уште излегуваат и цртаат нелегално. Тој очигледно ги продава своите слики за многу пари, за да може да прави работи што вашиот просечен уличен уметник не може да ги прави.„Тој веројатно има ПР компанија и неколку луѓе кои работат со него. Тој може да си дозволи да земе се. И прекрасно е што уметникот и формата на уметност е во медиумите е до тој степен што е. Но, покренува многу прашања кога полицијата се спушта да ги спречи луѓето да крадат нелегален графит од ѕидот“.
Аналогно на еволуцијата на источен Лондон и подемот на Бенкси до ѕвезда, исто така, ја демонстрира комерцијализацијата на индустријата што некогаш постоела во сенка.
„Пред 30 години, уличната уметност се чувствуваше како навистина просперитетна, возбудлива сцена“, вели Eine. „И потоа, полека, ѕидовите што ги насликавме беа преземени од огласувачите. Компаниите ги изнајмуваат ѕидовите од сопствениците и ги продаваат на брендови како Бурбери и Гучи“.
Mr Cenz укажа на раѓањето на графити уметноста во Бронкс во доцните 60-ти и рече дека светот сега е „сосема поинаков“. „Има толку многу комерцијална работа на располагање што уличната уметност стана остварлива кариера. И навистина се се измени кога Бенкси првпат се материјализираше“. Но, без разлика на оваа промена, уличната уметност сè уште има огромна привлечност за младите. Inkie, еден од најпознатите артисти што се појави од Бристол (заедно со Бенкси и 3Д), рече дека редовно одржува работилници за млади луѓе „и тоа е еден од најпопуларните часови. Мојот тим неодамна работеше со преку 260 деца на фестивалот Womad и сите тие ги научија основните вештини за калиграфија и канти со спреј“, вели тој.
„Дали тоа сè уште им се допаѓа на младите? Да, дефинитивно“, вели Eine. „Уличната уметност произлегува од графитите, а графитите се возбудливи. Бојата со спреј е возбудлива. Означувањето на вашето име на страната на ѕидот е возбудливо. Бркањето од полицијата е возбудливо.
„Учиш како да се изразуваш, тоа ти дава идентитет. Повеќето улични уметници или писатели на графити имаат алтер его што го прават познати. Бенкси може да биде здодевен, средовечен човек со две деца, но кога ќе излезе под маската на Бенкси, тој е малку суперхерој. Ја облекува својата наметка на Бенкси и си оди“.
Има дополнителна привлечност: сликањето на ѕидови и ролетни нуди можност да се вклучите во заедница која би се чувствувала исплашена од традиционалните галерии и музеи.
„За мене, уличната уметност е сликање за луѓето“, вели Mr Cenz „сликање во посиромашна област каде што на луѓето им треба воздигнување“.
Eine додава: „Само одиш по улицата и гледаш нешто и велиш: „О Боже, еј Џими, погледни го тоа“. Достапно е. И мислам дека, генерално, да го извадите лицето од вашиот iPhone, да ги отворите очите и да гледате наоколу е здрава работа“.
Stik
Анонимниот уметник се појави во раните 2000-ти и е препознатлив по своите монохроматски фигури на стапчиња. Уметничките дела на Стик ја подигнуваат свеста за општествените прашања, а тој има работено со такви како Амнести интернешенел и добротворни организации за бездомници.
Ben Eine
Eine, кој ја започна својата кариера пред повеќе од 30 години оставајќи ја својата прва ознака во Лондон, се смета за пионер во истражувањето на современата типографска уметност. Дејвид Камерон дури му подари на Барак Обама една од неговите слики. Неговите дела се наоѓаат во музеи ширум светот.
Bambi
Честопати наречена „женската Бенкси“, анонимната уметница позната како Бамби собра култни следбеници откако нејзината розова ознака првпат се појави под портретот на Ејми Вајнхаус во 2010 година. Таа е добро позната и по прикажувањето на принцот Вилијам, Хари, Кејт и Меган како членови на Аба.
Inkie
Инки е еден од најпознатите графити артисти во историјата на Обединетото Кралство откако се појави од бристолската сцена во 1980-тите. Неговите дела се изложени ширум светот, а црпи инспирација од архитектурата на Маите, Вилијам Морис, Алфонс Муча и исламската геометрија.
My Dog Sighs
По 10 години бесплатно давање на својата уметност, My Dog Sighs разви меѓународно следбеници од ОК до Јапонија и Израел. За својата работа често користи пронајдени материјали како напуштени лименки со храна, а досега имал пет распродадени емисии.
Phlegm
Работата на муралистот од Шефилд се појави на ѕидови, па дури и на изгорени автомобили, и се движи по големина од илустрации помали од рака до дизајни кои опфаќаат неколку ката од зграда. Најчесто може да се види во запуштени и неупотребени простори.
Mr Cenz
Г-дин Cenz почна да ги чкрта своите први ѕидови во 1988 година. По неколку четки со законот, тој одлучи да најде начини за легално развивање на своите вештини. Неговото дело, кое содржи слоеви на апстрактни букви, форми и линиски дела, се појави на изложби ширум светот.
Превземено од The Guardian
