Одлуката на судот не само што ја разоткри правната празнина во британскиот систем, туку и ја стави под прашање стратегијата на премиерот Кеир Стармер кон Пекинг — стратегија која многумина ја сметаат за премногу блага.
Истрагата за наводна шпионажа започна во 2024 година, кога Кристифер Кеш, поранешен истражувач во Парламентот, и неговиот соработник Кристифер Бери беа уапсени под сомнение дека пренесувале доверливи информации на кинески претставници. Случајот доби големо медиумско внимание, бидејќи Кеш имал пристап до неколку членови на парламентот од владејачката партија.
Но, по повеќе од една година, судот го прекина процесот со образложение дека во периодот кога се наводно извршени дејствијата — меѓу 2021 и 2023 година — владата немала официјална проценка дека Кина претставува закана за националната безбедност, што е предуслов за обвинение според Законот за официјални тајни. Без таква формална одлука, обвинителството остана без правна основа.
Оваа пресвртница предизвика лавина реакции. Министри и пратеници од опозицијата го нападнаа Стармер, обвинувајќи го дека покажува недоволна решителност кон кинеските безбедносни ризици. Конзервативната пратеничка Кеми Баденоч остро забележа дека „владата мора јасно да покаже на чија страна стои — на страната на британската безбедност или на страната на дипломатските удобности“.
Во одбрана на владата, портпаролот на премиерот изјави дека Велика Британија „води прагматична, но цврста политика кон Кина“, додавајќи дека Пекинг претставува „системски предизвик“ за глобалниот поредок, но дека е неопходен дијалог во областа на трговијата и климатските промени.
Меѓутоа, критичарите предупредуваат дека токму овој пристап на „прагматичен баланс“ го прави Лондон ранлив на влијанието на Кина. Истражувачите од тинк-тенкот Henry Jackson Society потсетуваат дека повеќе европски земји веќе ги зајакнаа своите безбедносни политики кон Пекинг, додека Велика Британија, како што велат, „сè уште не може да се реши дали гледа во сојузник или во противник“.
Шпионскиот скандал, кој требаше да го потврди британскиот правосуден систем, сега се претвори во симбол на политичка несигурност. А за Кеир Стармер, кој ветуваше стабилност и јасност во надворешната политика, овој случај стана најголемиот тест за неговата способност да ја балансира безбедноста со дипломатијата.
Додека јавноста бара одговори, а медиумите објавуваат нови детали за можни врски меѓу политичари и кинески посредници, едно прашање сè повеќе ја преовладува британската сцена:
дали Обединетото Кралство е подготвено да се соочи со новата ера на кинеско влијание — или пак ќе продолжи да ја потценува заканата што полека се приближува?
Извор: Bloomberg
