Британската влада планира да воведе измена на имиграциските правила по моделот на Данска — земја позната по најрестриктивните миграциски политики во Европа. Планот доаѓа во момент кога Владата на Киер Стармер се соочува со силен јавен притисок и раст на поддршката за крајнодесничарската партија Reform UK.
Во изминатите две децении, Данска разви систем што се стреми кон речиси „нула азиланти“. Таму постојат построги критериуми за спојување на семејства, возрастен праг од 24 години, задолжителен тест по дански јазик и забрана за добивање дозволи за живеење за лица што потекнуваат од т.н. „не-западни заедници“. Оваа политика е остро критикувана од организациите за човекови права како форма на институционална дискриминација.
Постојан престој може да се добие само по најмалку осум години и под строги услови – меѓу кои полновремено вработување и јазична компетенција. Данска дури и ги прекина дозволите за над 1.200 сириски бегалци во 2022 година, откако владата еднострано оцени дека Дамаск е „безбеден за враќање“.
Идејата за обработка на барањата за азил во трети земји, како Руанда, исто така потекнува од Копенхаген, иако останува контроверзна и недоволно спроведена во практика.
Министерката за внатрешни работи на Велика Британија, Шабана Махмуд, испратила службеници во Данска за да го проучат системот. Планираните измени во Британија вклучуваат продолжување на рокот за постојан престој од пет на десет години, засилување на јазичните услови и ограничување на семејното обединување за бегалци.
Премиерот Стармер инсистира дека новите правила ќе создадат „контролиран, селективен и правичен систем“, а не „затворена Британија“. Сепак, многумина сметаат дека со оваа политика Лондон само ја копира реториката на десницата – во обид да ги намали нападите од популистичките партии и дел од медиумите.
Според Home Office, бројот на лица кои поднеле барање за азил достигнал рекордни 111.084 во јуни 2025 година, додека преку Ла Манш пристигнале повеќе од 25.000 мигранти само од јануари до јули.
Истражувањето на Ipsos покажува дека 51% од Британците ја сметаат миграцијата за најголем национален проблем, пред економијата и здравството. Во исто време, анкетата на YouGov открива дека само 26% ја сметаат оваа тема за приоритетна во нивната локална заедница – што укажува дека јавниот страв често е политички поттикнат, а не реално заснован.
Британските аналитичари предупредуваат дека обидот на лабуристите да усвојат дански пристап би можел да има двоен ефект: краткорочно да го намали популистичкиот притисок, но долгорочно да ја наруши репутацијата на земјата како демократски пример за хуман третман на бегалците.
Во последната деценија, повеќе европски земји усвоија рестриктивни имиграциски политики, делумно под влијание на растечкиот популизам. Но, експертите предупредуваат дека таквите мерки не го решаваат основниот проблем – глобалните конфликти, климатските кризи и сиромаштијата што ги тераат луѓето да бараат нов дом.
Како што вели данскиот политиколог Кристијан Ларсен, „Данска не стана подобро општество затоа што прими помалку луѓе – туку само потивко општество што гледа помалку, но чувствува повеќе страв“.
