Бев 178 дена во вселената и она што го видов таму ме убеди дека живееме во лага: Конечно сфатив каде греши човештвото

Рон Гаран, поранешен астронаут на НАСА, поминал вкупно 178 дена во вселената за време на својата кариера – во американскиот вселенски шатл, рускиот вселенски брод Сојуз и Меѓународната вселенска станица.

Денес, од растојанието што му го дала универзумот, тој вели дека доживеал силно отрезнување и сфатил дека „живееме во лага“.

Овој астронаут, воен пилот и претприемач признава дека додека ја набљудувал планетата од орбитата, бил погоден од сознание што го променило неговиот поглед на светот.

„Сфатив дека живееме во лага“

„Ја видов биосферата што се прелева со бои на виножитото и се спојува со животот. Не ја видов економијата, но бидејќи системите создадени од човекот третираат сè, вклучително и системите за одржување на животот на нашата планета, како подружница на глобалната економија, јасно е, од точката каде што Земјата исчезнува и започнува универзумот, дека живееме во лага“, рече Гаран во интервју за „Big Think“.

По враќањето на Земјата, неговата перспектива повеќе не беше иста. За искуството што го промени неговиот поглед на човештвото, Гаран зборува низ призмата на феномен познат како „ефект на преглед“.

„Ефектот на преглед“ ја опишува промената што ја доживуваат астронаутите кога ќе видат планета како левитира во темнината на вселената. Тоа е како да се пали сијалица и сфаќаме колку сме меѓусебно поврзани и меѓузависни сите“, објасни тој, додавајќи:

„Човештвото лебди во темнината, гледаме само мала претстава на реалноста“.

„Како цивилизација плаќаме висока цена“

Според него, еден од клучните проблеми со кои се соочува светот е тоа што луѓето не ја гледаат целата слика.

„Мислиме дека ја знаеме целата слика, но во реалноста гледаме само мал приказ. Бидејќи не ја гледаме вистинската слика, не сме во можност да решиме многу од проблемите со кои се соочуваме. Како цивилизација, плаќаме висока цена за тоа во моментов. Делумно од причината зошто не ги решаваме проблемите е затоа што немаме вистинска перспектива. Тоа е една од причините… зошто мора да излеземе од темнината“, рече Гаран.

Инспириран од сопственото искуство, тој го разви концептот на „орбитална перспектива“, кој го нарече „повик за акција“.

„Тоа е чувство на неправда што го гледаме кога го гледаме отрезнувачкиот контраст помеѓу неописливата убавина на нашата планета и несреќната реалност на животот на истата таа планета за значителен број жители“, нагласи тој.

Наместо да го гледаме светот низ призмата на економијата и социјалните системи, Гаран нè поттикнува да ја промениме нашата перспектива и да се запрашаме: што е од корист за целото човештво? Само од таа проширена перспектива, верува тој, можеме да почнеме да ги менуваме работите на подобро.

е-Трн да боцка во твојот инбокс

Последни колумни