Филмот Anton Corbijn – Inside Out беше прикажан во мултимедијалниот простор Котур во Скопје, во рамките на фестивалот Skopje Cinema City. Овој прониклив документарец нуди интимен увид во животот и уметничката визија на еден од највлијателните фотографи и режисери на современата визуелна сцена.
Корбајн не е само хроничар на рок музиката; тој е уметник кој преку својата камера создаде естетика што стана заштитен знак на бендови како Joy Division, Depeche Mode, U2 и Nirvana. Филмот успешно го прикажува како фотограф, но и како човек кој со огромна посветеност и страст гради визуелни наративи, оставајќи неизбришлив печат во музичката иконографија.
Естетиката на Корбајн: Експресија преку минимализам
Преку архивски материјали и интервјуа, Inside Out открива како неговиот минималистички, црно-бел пристап и склоноста кон реализам станаа негова уметничка парадигма. Особено впечатливи се сцените каде што Корбајн ги анализира своите најпознати фотографии – портретот на Иан Кертис од Joy Division, сесиите со Дејвид Боуви, и култните кадри на U2 од ерата на The Joshua Tree.
Еден од најфасцинантните делови на документарецот е истражувањето на долгогодишната соработка со Depeche Mode. Корбајн го обликуваше нивниот визуелен идентитет преку култните видеа за „Enjoy the Silence“, „Personal Jesus“ и „Walking in My Shoes“, трансформирајќи ја нивната естетика во визуелен дискурс кој ќе стане неизоставен дел од нивниот имиџ.
Во сцените посветени на соработката со U2, Корбајн објаснува дека фотографијата за омотот на The Joshua Tree била обид да се долови осаменоста и духовното патување што албумот го претставува. Истото важи и за неговите сесии со Nirvana, особено во последните месеци од животот на Курт Кобејн, каде што неговите фотографии сведочат за длабоката ранливост на музичарот.
Корбајн како режисер: Филмскиот израз на еден фотограф
Документарецот посветува значително внимание и на неговата работа како филмски режисер. Особено се издвојува Control (2007), биографскиот филм за Иан Кертис, каде што црно-белиот стил ја носи истата интимност и меланхолија што се присутни во неговите фотографии.
Филмот The American (2010) со Џорџ Клуни е уште еден пример за тоа како Корбајн успева да ја пренесе својата естетика во подвижни слики. Неговата склоност кон минимализам, студиозно користење на природна светлина и емотивна суптилност го прават неговиот филмски израз подеднакво моќен како и неговите фотографии.
Визуелниот хроничар на музичката ера
Anton Corbijn – Inside Out не е само биографски документарец, туку продлабочено истражување на уметничкиот процес на човекот кој засекогаш го смени начинот на кој го гледаме визуелниот код во музиката. Неговата способност да ја долови суштината на артистите со кои работи, како и неговата единствена естетика, го прават повеќе од фотограф – тој е вистински раскажувач на емоции преку слика.
Овој филм е задолжителен за секој љубител на музиката, фотографијата и филмската уметност – портрет на скромен човек кој стои во сенка, но создава слики што остануваат во колективната меморија засекогаш.
