Турскиот главен град неодамна беше вклучен на Листата на светско наследство на УНЕСКО, со што урбанизацијата на Анкара стана глобално препознаена како посебен модел на модерно градско планирање.
Процесот на апликација го раководеа Министерството за култура и туризам и Турската национална комисија за УНЕСКО, истакнувајќи го периодот од 1920 до 1970 година како клучен за обликувањето на Анкара во модерен главен град од дваесеттиот век, со неговите јавни згради, културни простори и отворени јавни површини.
Анкара е симбол на новата модерна турска држава, а за главен град е прогласена во 1923 година, непосредно по формирањето на Република Турција. Анкара исто така била дом на многу цивилизации низ вековите, вклучувајќи ги Хетитите, Фригијците, Римјаните и Османлиите и изобилува со градби од различни периоди, од антички остатоци до модерни архитектонски чуда.
Додека античките локалитети како Гордион, кој е запишан на списокот на светско наследство на УНЕСКО како 20-то културно богатство на Турција, го одразуваат нејзиното богато минато, современите структури на Анкара, особено оние изградени во градежниот бум на Републиката, се подеднакво импресивни, нагласувајќи ја просторната трансформација на градот за време на политичката еволуција на земјата.
Од тој период особено препознатливи се булеварот Ататурк, плоштадот Улус и областа Кизилај, потоа зградите на Првото, Второто и Третото големо национално собрание на Туркије, Претседателскиот комплекс, паркот Ѓувен, Младинскиот парк, железничката станица во Анкара, зградата на Иш банка, различните згради на министерствата, како и плоштадот Кизилај.
Oвие градби се истовремено и клучни знаменитости на турската престолнина. Таква е и Аниткабир, последното почивалиште на Мустафа Кемал Ататурк, основачот на Република Туркије, а меѓу другите се Етнографскиот музеј, Музејот на сликарство и скулптура и Музејот на анадолските цивилизации, прогласен за „Музеј на годината во Европа“ во 1997 година.
