На 8 февруари 1984 година започнаа Зимските олимписки игри во Сараево. Зимата во Сараево во 1984 година беше сува и блага, а многумина стравуваа дека игрите ќе пропаднат. Сараевчани три години подготвуваа се за Олимписките игри во нивниот град да бидат на висина на задачата, а на самиот ден на отворањето почна да паѓа долгоочекуваниот снег.
Недостигот на снег ги загрижи странските новинари, а постои и една анегдота дека познатиот сараевски музички уредник, покојниот Хусеин Владовиќ, на странските новинари ден пред почетокот на Олимписките игри им рекол да постават опрема за снимање и дека за првите трки ќе падне снег.
Тие го гледаа со неверување, но снегот навистина падна. Следниот ден, Владовиќ го прашале од каде знаел дека ќе падне толку многу снег пред отворањето, а тој на англиски им рекол:
„We (will) do our best, Allah (will) do the rest.”
Таа реченица стана една од фразите меѓу новинарите, а Владовиќ е „оној што ќе реши се“.
Незаборавен Вучко
Граѓаните сами ги подготвуваа Олимписките игри во Сараево, а за маскота на Игрите беше избран незаборавниот Вучко. Предлогот за маскотата го дал словенечкиот сликар Јоже Тробец, а Вучко е избран преку најголемите југословенски весници и списанија меѓу 836 предлози на уметници од поранешна Југославија.
Според Меѓународниот олимписки комитет, маскотата Вучко некако помогнала волкот, кој важеше за опасно и крволочно животно на територијата на поранешна Југославија, да биде популарен.
Чола му го позајми гласот на Вучко
Вучко имаше црвен шал околу вратот и пар црвени скии на рамото. Гласот на Вучко во рекламите и празничните спотови беше на Здравко Чолиќ.
„Тоа е еден од моите најубави спомени. Кога почнаа Олимпијадата, ми се јави композиторот Никола Борота и ми рече дека му треба некој да го позајми гласот на почетните записи, кога маскотата Вучко скија во планините“, рече Здравко Чолиќ во едно интервју пред неколку години.
Чола рече дека песната настанала спонтано, бидејќи не знаеле што може да пее Вучко додека скија.
Ја зедов гитарата, ги зедов акордите и тогаш Борота рече:
„Па, што друго би можеле да пеете освен „Сааарааајевоооо, Сааарааајевоо“ и малку да наликува на севдалинки“, рече Чолиќ.
„Бев во хотел по завршувањето на Олимпијадата, дојде мојот менаџер и рече дека има туристи кои не сакаат да го напуштат Сараево додека не се сликаат со пејачот кој му даде глас на Вучко“, изјави Здравко Чолиќ.
Денес, 40 години подоцна, Вучко е препознатлив сувенир на Сараево. Во скијачките центри низ Сараево редовно се гледаат маскоти од Вучка, а ретко кој турист го напушта градот без привезок со ликот на омилениот волк.
Со текот на годините Вучко малку го промени својот изглед, а кадифената верзија за многумина остана симбол на детството и ерата кога Сараево беше дел од светот.
Извор: index.hr
