Леталото на НАСА, предводено од астронаутите Нил Армстронг, Едвин „Баз“ Олдрин и Мајкл Колинс, полета од стартната рампа 39А на Кенеди Спејс Центар во Флорида, со крајна цел – прво слетување на Месечината.
Четири дена подоцна, на 20 јули 1969 година, светот го слушна историскиот повик:
„Хјустон, овде Базата Транквилити – Орелот слета.“
И потоа, неколку моменти подоцна, Нил Армстронг зачекори на површината и изговори зборови кои одекнаа низ вековите:
„Ова е мал чекор за човекот, но голем за човештвото.“
Во рамки на мисијата, Армстронг и Олдрин поминаа над два часа надвор од лунарниот модул, собирајќи примероци, поставувајќи експерименти, и оставајќи американско знаме на површината. Во меѓувреме, Колинс орбитираше околу Месечината во командниот модул „Колумбија“.
По успешното враќање на Земјата на 24 јули, екипажот беше пречекан во Тихиот Океан од морнарицата на САД и веднаш сместен во тронеделна карантинска изолација, додека научниците започнаа со анализа на првите примероци од месечевото тло.
Истовремено, јавноста беше сведок на спектакуларни сцени: полетувањето на ракетата „Сатурн V“ го следеа над милион луѓе од плажите на Флорида, а низ целиот свет милиони гледачи преку телевизија ја следеа мисијата. По враќањето, астронаутите беа пречекани со национални почести, а карго летови ги транспортираа скапоцените месечеви карпи до лабораториите на НАСА во Хјустон.
Мисијата „Аполо 11“ не само што го оствари амбициозното ветување на претседателот Џон Кенеди – да се испрати човек на Месечината и да се врати безбеден пред крајот на 60-тите – туку и отвори нова ера во истражувањето на вселената. Денес, по 55 години, остануваат спомени на храброста, прецизноста и иновациите кои го овозможија тој незамислив подвиг.
„Прекрасна осаменост“, како што Олдрин ја нарече месечевата површина, сè уште го потсетува светот на тоа колку далеку може да стигне човештвото кога ќе соедини волја, знаење и храброст.
Извор: NASA
