Мразот од глечерите на планинскиот венец Монблан зачувува вредни информации за историјата на атмосферата и климата на Земјата и служи како еден вид временска капсула за научниците.
Примерок од мраз земен во 1999 година од локацијата Дом ди Гутер, дел од масивот Монблан, е првиот од Алпите што датира од последното ледено доба и дава увид во промените во животната средина во последните 12.000 години.
Овие откритија ги направи тим истражувачи од Францускиот национален центар за научни истражувања и Лабораторијата за ледено јадро во Невада (DRI).
Тие анализирале цевка од мраз долга 40 метри, во која се пронајдени записи за хемискиот состав на атмосферските врнежи што датираат од мезолитот.
Мразот како сведок на минатите епохи
Анализите покажуваат дека составот и количината на аеросоли во атмосферата се менувале низ историјата, што им овозможило на научниците попрецизно да ги реконструираат екстремните климатски промени што се случиле помеѓу глацијалниот и меѓуглацијалниот период.
Овие податоци се особено вредни бидејќи доаѓаат од регион на Европа каде што човечката популација се зголемувала со векови.
Мразот од Алпите, за разлика од примероците од Арктикот, дава попрецизна слика за локалните услови за живот благодарение на содржината на прашина, морска сол, саѓи, сулфур и други честички што сведочат за човековото влијание и природните промени.
Шуми, ветрови и климатски промени
Научниците користеле фосфор (ослободен од растенијата) за да ги следат промените во вегетацијата во текот на илјадници години, покажувајќи дека шумите напредувале во текот на потоплите периоди и се повлекувале кога луѓето почнале да ја чистат земјата.
Леденото јадро, исто така, открива дека летата во Алпите биле околу 3,5 степени Целзиусови поладни за време на последното ледено доба, додека во Западна Европа просечната температура била околу 2 степени пониска од денешната.
Истражувањето дополнително вклучувало анализа на изотопи на јаглерод и аргон, како и присуство на морска сол, со цел да се разбере како се менувале ветровите, како се формирале облаците и каква била сончевата активност со текот на времето. Овие податоци им помагаат на научниците да развијат подобри климатски модели што можат да ги предвидат идните промени.
Климатски модели базирани на минатото
„Ако сакате да разберете како функционираат климатските системи, и во минатото и во иднина, мора да имате модели што ја опфаќаат целата климатска разновидност.
За да ги тестирате, потребни ви се податоци од реалниот свет. И тука влегуваат ледените јадра“, вели хидрологот Џо Меконел од Лабораторијата за ледени јадра DRI.
По повеќе од 25 години, примерокот од Алпите сега дава најцелосна слика за климатските услови од периодот, кој ги вклучува и последното ледено доба и потоплите фази што следеле, па дури и денешните климатски промени.
