На женските пациенти им се препишуваат помалку лекови против болки во споредба со машките пациенти кои ги имаат истите симтоми и болести и се примени во одделенијата за итни случаи, покажа последната обајвена студија во списанието Proceedings of the National Academy of Sciences (PNAS).
Истражувачите од САД и Израел анализирале над 21.000 досиеја на пациенти во двете земји.
Тие забележале дека на жените им се препишуваат помалку лекови за ублажување на болка отколку за машките пациенти.
Ова несовпаѓање е и кај медицинските работници, при што и машките и женските лекари препишуваат помалку лекови за олеснување на болката на женските пациенти.
„Сметаме дека последиците се страшни. Управувањето со болката е една од најважните медицински интервенции“, сметаат лекарите.
Слабото управување со болката може да предизвика ментални проблеми, развој на хронична болка и повторни посети на ургентните оделенија. Нашите резултати сугерираат дека жените се изложени на поголем ризик за овие негативни исходи, поради несоодветен третман за болка. Авторите на студијата исто така открија дека жените поминуваат дополнителни 30 минути во одделот за итни случаи во споредба со нивните машки колеги. Оваа разлика во третманот може да ги попречи здравствените системи, според авторите.
„Литературата сугерира дека жените имаат тенденција да искусат поголема болка поради истата повреда. Ако навистина е така, тогаш треба да очекуваме жените да добиваат повеќе, а не помалку аналгетици. Сепак, нашите наоди го покажуваат спротивното, велат лекарите.
Студијата го потврдува она што често се пријавува како анегдота, а тоа е дека женската болка честопати се сфаќа помалку сериозно од здравствените работници и од светот во целина. Ова е нешто против кое колективно треба да се спротивставиме сметаат авторите на студијата.
Тенденцијата за потценување и лекување на болката кај жените е повеќе пати до сега нагласена.
Меѓународната фармацевтска федерација (ФИП) посвети преглед на овој „јаз меѓу родовите болки“ и го препиша на „родовиот стереотип“. FIP предложи развој на родово-неутрални алатки за проценка на болката и посветени политики и упатства за решавање на јазот.
Она што е јасно од податоците, е дека усогласеноста на полот пациент-лекар (тоа е- женски лекари кои лекуваат женски пациенти и машки лекари кои лекуваат машки пациенти) веројатно нема да помогне, бидејќи женските лекари покажуваат слична полова пристрасност.
Она што се чини дека е клучно е свесноста и во обуката на лекарите и во нивната секојдневна работа.
